چنان که در مثالها ذکر شد، استحسان، گاهی استثنا نمودنِ یک مسألهی جزئی از یک اصل کلّی و گاهی، ترجیحِ یک قیاس خفی بر قیاس جلی است و این تقسیمِ استحسان با توجّه به آنچه بود که استحسان از آن عدول کرده و آنچه که به سوی آن عدول یافته است؛ اما گاهی هم، از جهتِ مستند یا دلیلِ استحسان یا آنچه که در کتب فقهی به وجهِ استحسان نامیده میشود، به آن نگاه میکنند و از این نگاه، استحسان به انواع زیر تقسیم میشود
۱- استحسان با نص (یعنی استحسانی که مستَند آن نص است
۲- استحسان با اجما
۳- استحسان مستندِ به عر
۴- استحسان با ضرور
۵- استحسان با مصلح
۶- استحسان با قیاس خفی