انسان ریاکار

قال علیّ بن أبی طالب رضی اللّه عنه: «للمرائی ثلاث علامات، یکسل إذا کان وحده، وینشط إذا کان فی النّاس، ویزید فی العمل إذا أثنی علیه، وینقص إذا ذمّ» «الإحیاء» (۳/ ۲۹۶‏)

علی ابن ابیطالب رضی الله عنه فرمود: «ریاکار سه علامت دارد: هرگاه تنها ماند در عبادت کسل و تنبل شود، و هرگاه در میان مردم باشد فعال و پرکار است، وهرگاه تمجید شود بیشتر عبادت کند و اگر سرزنش شود از آن می‌کاهد». ‏

 وعن بعض العلماء: «خوّفوا المؤمنین باللّه، والمنافقین بالسّلطان، والمرائین بالنّاس».مختصر شعب الإیمان (۹۸)

یکی از علمای سلف فرموده: «مؤمنان از خدا می‌ترسند، و منافقین از سلطان، و ریاکاران از مردم می‌هراسند».

 و قال أبو سلیمان الدّرانیّ رحمه اللّه: «إذا أخلص العبد انقطعت عنه کثره الوساوس والرّیاء».
مدارج السالکین (۲/ ۹۶)}

ابو سلیمان دّرانی فرمود: «هرگاه بنده ای به اخلاص برسد، کثرت وسواس و ریاء از وی تمام می‌شود».