«عَنْ أَبِی هُرَیْرَهَ رَضِیَ اللَّهُ عَنْهُ، قَالَ: قَالَ رَسُولُ اللَّهِ صَلَّى اللهُ عَلَیْهِ وَسَلَّمَ: قَالَ اللَّهُ عَزَّ وَجَلَّ: یُؤْذِینِی ابْنُ آدَمَ یَسُبُّ الدَّهْرَ وَأَنَا الدَّهْرُ، بِیَدِی الأَمْرُ أُقَلِّبُ اللَّیْلَ وَالنَّهَارَ».
از ابوهریره رضی الله عنه روایت شده است که گفت: پیامبر صلی الله علیه و سلم فرمودند: خداوند متعال میفرماید: «فرزند آدم (انسان) [وقتی که) به زمانه دشنام میدهد مرا اذیت میکند و این در حالی است که من زمانه هستم، [یعنی همهی] کارها در دست و تحت فرمان و دستور من است. شب و روز را من به گردش درمیآورم (حوادث و اوضاع زمانه را من میآفرینم)».
توضیح حدیث :
«یؤذینی…» یعنی انسان مرا با کلماتی مورد خطاب قرار میدهد که مخاطب شنوندهی آن از شنیدنش ناراحت میشود. منظور این است که گویندهی این سخن (دشنامدهنده به زمان) خود را در معرض خشم خدا قرار میدهد، زیرا خداوند از این که از طرف کسی یا چیزی مورد اذیت و آزار قرار گیرد، منزه است. دشنامدادن به زمان اینگونه است که وقتی کسی دچار مشکلی میشود، میگوید: نابود باد زمانه [و یا تعابیر دیگری در این راستا به کار میبرد].