امیر معاویه را بهتر بشناسیم (۲)

ابن کثیر می گوید:
حدثنا سلیمان بن عبدالرحمن الدمشقی ثنا یحیی بن حمزه، ثنا ابن ابی مریم ان القاسم بن مغیره ان ابا مریم الازدی اخبره، قال: دخلت علی معاویه. فقال: ما انعمنا بک یا ابا فلان! فقلت : حدیث سمعته، اخبرک به. سمعت رسول الله -صلی الله علیه وسلم- یقول: ((من ولاه الله شیئاً من أمر المسلمین فاحتجب دون حاجتهم و خلتهم و فقرهم، احتجب الله دون حاجته وخلته و فقره)) فجعل معاویه حین سمع هذا الحدیث رجل علی حوائج الناس[۳].

این حدیث دو مطلب را روشن می نمآید:
اینکه، اطاعت کامل و بدون چون و چرا از رسول اکرم صلی الله علیه وسلم به محض شنیدن دستور و حدیث ایشان.
دلسوزی اصحاب رسول اکرم صلی الله علیه وسلم نسبت به ایشان و عدم ترس و واهمه ای از قبول نکردن سخن ایشان.
وقتی این صحابی گرانقدر نگهبانان جلوی خانه و محل کار معاویه رضی الله عنه- را می بیند، فوراً به سوی او می رود. معاویه-رضی الله عنه- از او می پرسد: چه شده؟ برای چه کاری آمده ای؟ (این گونه شتابان).

ابی مریم می گوید: حدیثی را از رسول الله صلی الله علیه وسلم شنیده ام، که می خواهم برایتان بخوانم تا از آن مطلع شوید. معاویه رضی الله عنه می گوید: بفرما (آماده شنیدن و عمل کردن هستیم).
ابی مریم می گوید: شنیده ام از رسول الله صلی الله علیه وسلم که هر گاه خدا کسی را امیر و پادشاه بگرداند و او با گذاشتن نگهبان و دربان برای مراجعین و ارباب رجوع مانع ایجاد نمآید، خداوند متعال نیز هنگام رجوع این عبد به سوی او تعالی و وقت دعا و خواستن از او تعالی مانع هایی ایجاد می کند و دعای او را قبول نمی کند.

معاویه رضی الله عنه با شنیدن این حدیث فوراً شخصی را مامور کرد که در هر ساعت از شبانه روز اگر مراجعه کننده ای آمد، او را نزد من بیاورید.
علامه سیوطی نیز در ((تاریخ الخلفاء)) داستانی در این مورد نقل کرده است.
جبله بن سخیم می گوید: روزی در زمان خلافت معاویه رضی الله عنه نزد ایشان رفتم، ایشان را در حالی دیدم که ریسمانی در گردنش انداخته و کودکی آن را به دنبال خود می کشاند، انگار ایشان را مهار کرده است و این گونه با او بازی می کند. از او پرسیدم: ای امیرمؤمنین، این چه کاری است که شما به آن مشغول هستید؟
معاویه رضی الله عنه گفت: ای بی عقل! من از رسول الله صلی الله علیه وسلم شنیده ام که فرمود: اگر بچه ای دارید برای خوشحال کردنش با او رفتار بچگانه ای داشته باشید.[۴] [۱] – تاریخ الاسلام / ج ۲ / ص ۳۱۶٫.
[۲] – حضرت معاویه و حقایق تاریخی / ص ۲۲۷ / با اندکی تصرف.
[۳] – البدایه و النهایه / ج ۸ / ص ۱۲۸ / به نقل از ترمذی.
[۴] – تاریخ الخلفاء / سیوطی / ص ۱۹۵٫.