سیوطی کتابی به نام «الأرج فی الفرج» که سخنان اهل علم را در آن بیان داشته و از مجموع آن، چنین بر میآید که در ناخوشیها، چیزهای زیادی وجود دارد که دوست داشتنی و مصیبتها، از چیزهای عجیب و دوست داشتنی پرده بر میدارند؛ چیزهایی که بنده، تنها زمانی به آنها میرسد که نمایان گردند.
لعمرک ما یدری الفتی کیف یتقی |
|
نوائب هذا الدهرأم کیف یحـذر |
«قسم میخورم که انسان، نمیداند چگونه خودش را از بلاهای این روزگار دور نماید».
یرى الشـیء ممـا یتقی فیخـافـه |
|
وما لا یـری مـما یقی اللّـه أکبر |
«انسان، چیزی را که از آن پرهیز میشود، میبیند و از آن میترسد! این در حالی است که چیزهای هراسناکی که دیده نمیشوند و خداوند، انسان را از آنها حفاظت مینماید، بسی بزرگترند».