امر به مواظبت و محافظت بر قرآن و بیم دادن از عرضه نمودن آن به فراموشی

عَنْ أَبی مُوسَى رضِیَ اللَّه عنهُ عن النَّبِیِّ صَلّى اللهُ عَلَیْهِ وسَلَّم قال:

« تَعاهَدُوا هذا الْقُرآنَ فَوَالَّذی نَفْسُ مُحمَّدٍ بِیدِهِ لَهُو أَشَدُّ تَفَلُّتاً مِنَ الإِبِلِ فی عُقُلِها » متفق علیه.

از ابو موسی رضی الله عنه روایت است که:

پیامبر صلی الله علیه وسلم فرمود: مواظبت کنید بر این قرآن، پس سوگند به ذاتی که جان محمد صلی الله علیه وسلم در دست اوست، که قرآن زودتر می گریزد (از اذهان) تا شتر در زانو بند آن. (که هرگاه زانو بندش باز شود، با سرعت می گریزد).

وعنِ ابْنِ عُمَرَ رَضِی اللَّه عنهما أَنَّ رسولَ اللَّه صَلّى اللهُ عَلَیْهِ وسَلَّم قال: « إِنَّمَا مَثَلُ صاحِبِ الْقُرْآنِ کَمَثَلِ الإِبِلِ المُعقَّلَه، إِنْ عَاهَد عَلیْها أَمْسَکَهَا، وإِنْ أَطْلَقَهَا، ذَهَبَتْ » متفقٌ علیه.

از ابن عمر رضی الله عنهما روایت است که:

رسول الله صلی الله علیه وسلم فرمود: هر آئینه مثل حافظ قرآن مانند شتر زانو بند زده ایست که اگر صاحبش بر او اهتمام کند او را نگه می دارد و اگر رهایش کند، می رود.

باب استحباب خوش صدایی به قرآن و درخواست تلاوت از شخص خوش صدا و گوش دادن به آن

عَنْ أبی هُرَیْرَهَ رَضِیَ اللهُ عَنْهُ قال: سمِعتُ رسولَ اللهِ صَلَّى اللهُ عَلَیْهِ وسَلَّم یقول: « مَا أَذِنَ اللهُ لِشَیْءٍ مَا أَذِنَ لِنَبِیٍّ حَسَنِ الصَّوْتِ یَتَغَنَّى بِالْقُرْآنِ یَجْهَرُ بِهِ» متفقٌ علیه.

از ابو هریره رضی الله عنه روایت است که گفت:

از رسول الله صلی الله علیه وسلم شنیدم که می فرمود:

خداوند به هیچ چیزی اجازه نداده، مانند اجازه اش برای پیامبری خوش صدا که خوش صدایی کند به قرآن و آن را به صدای بلند بخواند.

وعن أبی موسى الأشْعَرِیِّ رضیَ اللهُ عنهُ أنَّ رسولَ اللهِ صلى الله علیه وسلم قالَ له: « لَقَدْ أُوتِیتُ مِزْمَارَاً مِنْ مَزَامِیرِ آلِ دَاوُد » متفقٌ علیه.

وفی روایهٍ لمسلم: أنَّ رسولَ اللهِ صَلَّى اللهُ عَلَیْهِ وسَلَّم قالَ له: « لَوْ رَأَیْتَنِی وَأَنَا أَسْتَمِعُ لِقِرَاءَتِکَ البارحَهَ ».

از ابو موسی اشعری رضی الله عنه روایت است که:

رسول الله صلی الله علیه وسلم برایم فرمود: برای تو نایی از نایهای آل داود داده شده است.

و در روایتی از مسلم آمده که: رسول الله صلی الله علیه وسلم به او فرمود: اگر دیشب مرا می دیدی در حالیکه به قرائتت گوش می دادم؟!

وعَنِ الْبَرَاءِ بنِ عَازِبٍ رَضِیَ اللهُ عنهمَا قال: سَمِعْتُ النَّبِیَّ صَلَّى اللهُ عَلَیْهِ وسَلَّم قَرَأَ فی العِشَاءِ بِالتِینِ والزَّیْتُون، فَمَا سَمِعْتُ أَحَدَاً أَحْسَنَ صَوْتَاً مِنْه. متفقٌ علیه.

از براء بن عازب رضی الله عنه روایت شده که گفت:

شنیدم که پیامبر صلی الله علیه وسلم در نماز خفتن و التین و الزیتون را خواندند و هیچکس را خوش صدا تر از ایشان ندیدم.

وَعَنْ أَبِی لُبَابَه بَشِیر بنِ عَبْدِ المُنْذِرِ رضیَ اللهُ عنه، أنَّ النَّبِیَّ صَلَّى اللهُ عَلَیْهِ وسَلَّم قَال: « مَنْ لَمْ یَتَغَنَّ بِالْقُرْآنِ فَلَیْسَ مِنَّا » رواهُ أبو داود بإسنادٍ جید.

از ابو لبابه بشیر بن عبد المنذر رضی الله عنه روایت است که:

پیامبر صلی الله علیه وسلم فرمود: کسیکه به قرآن خوش آوازی نکند، از ما نیست.

وَعَنْ ابْنِ مَسْعُودٍ رضیَ اللهُ عنهُ قال: قَالَ لی النَّبِیُّ صَلَّى اللهُ عَلَیْهِ وسَلَّم: « اقْرَأْ عَلَیَّ الْقُرْآنَ » ، فَقُلْت: یَا رَسُولَ الله، أَقْرَأُ عَلَیْکَ وَعَلْکَ أُنْزِل؟! قَال: « إِنِّی أُحِبُّ أَنْ أَسْمَعَهُ مِنْ غَیْرِی »” فَقَرَأْتُ عَلَیْهِ سُورَهَ النِّسَاءِ حَتَّى جِئْتُ إلى هذهِ الآیَه: ﴿ فَکَیْفَ إِذَا جِئْنَا مِنْ کُلِّ أُمَّهٍ بِشَهِیدٍ وَجِئْنَا بِکَ عَلَى هؤُلاءِ شَهِیدَاً ﴾ قالَ: « حَسْبُکَ الآنَ » فالْتَفَتُّ إِلَیْه، فَإِذَا عَیْنَاهُ تَذْرِفَان. متفقٌ علیه.

از ابن مسعود رضی الله عنه روایت شده که گفت:

رسول الله صلی الله علیه وسلم برایم فرمود: قرآن را بر من بخوان!

گفتم: یا رسول الله صلی الله علیه وسلم آیا من بر شما بخوانم در حالیکه بر شما فرو فرستاده شده است؟

فرمود: دوست می دارم که آن را از غیرم بشنوم و من بر ایشان سورهء نساء را خواندم تا اینکه به این آیه رسیدم: ﴿ فَکَیْفَ إِذَا جِئْنَا مِنْ کُلِّ أُمَّهٍ بِشَهِیدٍ وَجِئْنَا بِکَ عَلَى هؤُلاءِ شَهِیدَاً ﴾ فرمود: حالا بس است و من بسوی شان نگریسته دیدم که چشمان شان اشکبار است.