عن أبی مَسْعُودٍ رضی الله عنه: أَنَّ رَجُلاً قَالَ: وَاللَّهِ یَا رَسُولَ اللَّهِ، إِنِّی لأَتَأَخَّرُ عَنْ صَلاهِ الْغَدَاهِ مِنْ أَجْلِ فُلانٍ، مِمَّا یُطِیلُ بِنَا، فَمَا رَأَیْتُ رَسُولَ اللَّهِ صلى الله علیه وسلم فِی مَوْعِظَهٍ أَشَدَّ غَضَبًا مِنْهُ یَوْمَئِذٍ، ثُمَّ قَالَ: «إِنَّ مِنْکُمْ مُنَفِّرِینَ، فَأَیُّکُمْ مَا صَلَّى بِالنَّاسِ فَلْیَتَجَوَّزْ، فَإِنَّ فِیهِمُ الضَّعِیفَ وَالْکَبِیرَ وَذَا الْحَاجَهِ». (بخارى:۷۰۲)
ابومسعود رضی الله عنه روایت می کند که شخصی نزد رسول اکرم صلى الله علیه وسلم آمد و گفت: ای رسول خدا! بخدا سوگند، من بدلیل اینکه فلانی، نماز را بسیار طولانی میکند، در نماز جماعت صبح، شرکت نمی کنم. ابو مسعود میگوید: من در هیچ یک از سخنرانیها، رسول خدا صلى الله علیه وسلم را مانند آن روز، خشمگین ندیده بودم. آنحضرت صلى الله علیه وسلم فرمود:«بعضی از شما، مردم را متنفر میکنید. بنابراین، هرکس از شما که امامت نماز را بعهده گرفت، آنرا مختصر بخواند زیرا در میان نمازگزاران، افراد ضعیف، پیر و کسانی که کار فوری دارند، وجود دارد».