وب سایت اختصاصی اهل سنت و جماعت ایران زمین
ولیکن از رحمت خداوند بر بندگان مسلمانش، امامانی که در میان امّت نیکونام و بلند آوازه‌اند، همچون امامان چهارگانه و دیگر همتاهایشان، مانند: مالک، سفیان ثوری، اوزاعی، لیث بن سعد، شافعی، احمد بن حنبل، اسحاق بن راهویه، ابو‌عبید قاسم بن سلاّم، ابوحنیفه، ابویوسف و محمّد شیبانی، همه آنها سخنان اهل کلام از جهمیه را درباره‌ی قرآن، ایمان و صفاتِ خداوند به شدت انکار می‌نمودند،
نیز همه آنها بر آنچه سلفِ صالح بدان معتقد بودند، در مسائلی چون، رویت خداوند در آخرت، و اینکه قرآن کلام خداست و مخلوق نیست، و اینکه لازمه ایمان، تصدیق قلب و اقرار به زبان است، اتفاق نظر داشتند. اگر کسی خدا و رسولش را دشنام دهد، این شخص در نزد تمامی این ائمه، کافر حقیقی در ظاهر و باطن است.
(مجموع الفتاوى: ج۷ – ۴۰۳)