أحمد بن محمد بن حنبل بن هلال بن أسد الشیبانی أبو عبد الله المروزی البغدادی:
امام احمد حنبل(رحمه الله) پیشوای مذهب حنابله از ائمه اعلام و هدی بود. او علم فقه را از بسیاری فراگرفت که مهمترین افرادی که فقه را ازو یادگرفت؛ امام شافعی (رحمه الله) بود.او در مدتی که امام شافعی در بغداد اقامت داشت؛ با ایشان مصاحبت داشت .
خود او نقل می کند که وقتی در مورد مساله ای دلیل نداشتم ؛ بنابر قول ومذهب شافعی رأی می دادم . شرح حال امام احمد را تذکره نویسان و مورخان به تفصیل بیان کرده اند.
او احادیث پیامبر صلی الله علیه وسلم در کتابی به نام « مسند» جمع آوری کرد. امام احمد از بشر بن مفضل واسماعیل بن علیه وسفیان ابن عیینه وجریر بن عبدالحمید ویحیى بن سعید قطان وأبی داود طیالسی وعبد الله ابن نمیر وعبد رزاق وعلی بن عیاش حمصی وشافعی وغندور ومعتمر بن سلیمان وعده کثیر دیگری روایت کرده است. امام بخاری ومسلم وأبو داود ودیگران از او روایت حدیث کرده اند.
أبو عبید القاسم بن سلام گفته است : ربانیون حدیث، چهار نفر بوده اند: آگاه ترین آنان به حلال وحرام، « أحمد بن حنبل »، بوده است.
بهترین آنان در سیاق وادای حدیث «علی بن المدینی »، بوده است و بهترین نوشتار در حدیث از آن « ابن أبی شیبه» و آگاه ترین آنان به حدیث صحیح وغیر صحیح « یحیى ابن معین» ، بوده است.
تاریخ ولادت او را سال یکصد وشصت وچهار (۱۶۴) هجری قمری نوشته اند. و در ربیع الاخر سال دوست و چهل ویکم (۲۴۱) هجری قمری در بغداد وفات کرد. نقل است که تعداد تشیع کنندگان جنازه ایشان بیش از یسصد هزار نفر بوده اند.( سلام علیه یوم ولد ویو مات و یوم یبعث حیاً).
وب سایت اختصاصی اهل سنت و جماعت ایران زمین