امامان مالک سود و زیانِ خود نیستند

چگونه [امورِ] دنیا و آخرت به خواست امام است و هر طور که بخواهند در آن تصرف می‌کنند، در حالی که مالک سود و زیانِ خود نیستند، و باید کار کنند و از وسایلِ [روزمرۀ زندگی] استفاده کنند؟ بی‌شک آنها معصوم نیستند

حضرت على فرمود: «بدان راهى پر مشقت و بس طولانى در پیش روى دارى، و در این راه بدون کوشش بایسته، و تلاش فراوان، و اندازه‌گیرى زاد و توشه، و سبک کردنِ بار گناه، موفق نخواهى بود. بیش از تحمل خود، بار مسئولیت‌ها بر دوش منه، که سنگینى آن براى تو عذاب‌آور است. اگر مستمندى را دیدى که توشه‌ات را تا قیامت می‌برد و فردا که به آن نیاز دارى به تو باز می‌گرداند، کمک او را غنیمت بشمار و زاد و توشه را بر دوش او بگذار؛ و اگر قدرت مالى دارى بیشتر انفاق کن و همراه او بفرست، زیرا ممکن است روزى در رستاخیز در جست‌وجوى چنین فردى باشى و او را نیابى. به هنگام بی‌نیازى، اگر کسى از تو وام خواهد، غنیمت بشمار، تا در روز سختى و تنگدستى به تو بازگرداند. بدان که در پیش روى تو، گردنه‌هاى صعب العبورى وجود دارد، که حال سبک‌باران به مراتب بهتر از سنگین‌باران است، و آن که کُند رود حالش بدتر از کسی است که شتاب می‌ورزد؛ و سرانجامِ حرکت، بهشت و یا دوزخ خواهد بود، پس براى خویش قبل از رسیدن به آخرت، وسائلى مهیا ساز، و جایگاه خود را پیش از آمدنت آماده کن، زیرا پس از مرگ، عذرى پذیرفته نمی‌شود، و راه باز گشتى وجود ندارد»[۱۵].

[۱۵]- همان.