وب سایت اختصاصی اهل سنت و جماعت ایران زمین
شیخ بکر بن عبدالله ابوزید در حکم انتساب به سلف می گوید: چون گفته شود: السلف، سلفیون یا سلفیت، این کلمه بیانگر انتساب به سلف صالح است که عبارتند از همه صحابه و کسانی که به نیکویی از آنها پیروی کردند نه کسانی که به هوی و هوس گراییدند … کسانی که بر منهج و راه و روش نبوی، ثابت قدم و استوار باشند در این زمینه به سلف صالح خود نسبت داده می شوند. و از این جهت از آنها با کلمه السلف، سلفیون و انتساب به سلف با کلمه سلفی نام می برند؛ از این جهت لفظ «السلف» به معنای سلف صالح می باشد.
و چون این کلمه به طور مطلق به کار رود، منظور همه کسانی است که به صحابه اقتدا کرده اند گرچه در این عصر و زمان باشند؛ و این دیدگاه اهل علم می-باشد.
(سلفی) نسبتی است که از هرگونه رسم و رسوم خارج از اقتضای کتاب و سنت خالی است و نسبتی است که حتی یک لحظه هم از اولین نسل مسلمانان جدا نیست بلکه از آنها و به سوی آنهاست..
اما هر کس با هر اسم و رسمی با آنها مخالفت کند در دایره این نسبت جایی ندارد گرچه در میان آنها زندگی کرده باشد و هم عصر آنها باشد.
کتاب «حکم الانتماء» ص: ۳۶