از دیگر بدعتهای نماز جمعه التزام ختم خطبه به تلاوت آیه { إِنَّ اللّهَ یَأْمُرُ بِالْعَدْلِ وَالإِحْسَانِ وَإِیتَاء ذِی الْقُرْبَى وَیَنْهَى عَنِ الْفَحْشَاء وَالْمُنکَرِ وَالْبَغْیِ یَعِظُکُمْ لَعَلَّکُمْ تَذَکَّرُونَ} می باشد. بدعت بودن آن را ابن الحاج مالکی در”المدخل” (۲۷۱/۲) ، شیخ محمد عبد السلام خضر الشقیری الحوامدی رحمه الله در “السنن والمبتدعات المتعلقه بالأذکار والصلوات” (ص ۵۷) و همچنین علامه آلبانی رحمه الله در ” الأجوبه النافعه عن أسئله لجنه مسجد الجامعه ” (ص ۱۲۹) بیان کرده اند.
صاحب کتاب “السنن والمبتدعات” می فرماید: « والتزام ختم الثَّانِیَه بِآیَه. {اذْکروا الله یذکرکم} أَو {إِن الله یَأْمر بِالْعَدْلِ وَالْإِحْسَان} بِدعَه، وَقد کَانَت الْخطب تختم فِی الْقُرُون الأولى بقَوْلهمْ: ” أَقُول قولی هَذَا واستغفر الله لی وَلکم »
یعنی: ملزم بودن به ختم خطبه دوم به تلاوت آیه: {إِن الله یَأْمر بِالْعَدْلِ وَالْإِحْسَان} بدعت است و در قرون اول اسلام (خیر القرون) خطبه را با این جمله به اتمام می رساندند:« أَقُول قولی هَذَا واستغفر الله لی وَلکم …». والله أعلم