اقوال امام شافعی رحمه الله و امام نووی رحمه الله:
امام شافعی رحمه الله میفرماید: « هرگاه حدیثی صحیح و ثابت شود، قول مرا به دیوار بکوبید و هرگاه برای حکم مسئلهای حجت و دلیلی را دیدی، آن قول من است.»([۱])
همچنین بیهقی از ایشان چنین نقل کرده است: هرگاه انسان ثقه و عادلی خبر دیگری را روایت کرد تا اینکه به پیامبر صلی الله علیه و سلم ختم شد، پس آن خبر، از پیامبر صلی الله علیه و سلم ثابت شده است و هیچ حدیثی از پیامبر صلی الله علیه و سلم هرگز رها نمیشود مگر حدیثی که حدیث صحیحتری با آن مخالف باشد.([۲])
ابنقیم رحمه الله در کتاب أعلام الموقعین از امام شافعی چنین نقل میکند: هر مسئلهای که در آن خبری از رسول خدا صلی الله علیه و سلم صحیح و ثابت شده است و خلاف گفتۀ من باشد، اعلام میکنم که در زمان حیات خود و بعد از مرگم از قول خود رجوع میکنم.»([۳])
نیز فرمودهاند: «هرگاه در کتاب من، موردی خلاف سنت پیامبر صلی الله علیه و سلم یافتید، سنت پیامبر صلی الله علیه و سلم را بگیرید و سخن مرا رها کنید.» و در روایتی فرموده: « از آن پیروی نمایند و به سخن کسی دیگر توجه نکنید.»([۴]) ونیز فرمودهاند: «إذا صح الحدیث فهو مذهبی»([۵]). «هرگاه حدیثی صحیح باشد (و مخاف قول من باشد) آن مذهب من است.»
امام نووی رحمه الله میگوید: آنچه دلیل اقتضا دارد این است که متابعت مذهبی خاص، بر عامی لازم نیست. بلکه میتواند از هر مجتهدی که بخواهد استفتا کند، بدون آنکه به دنبال جمعکردن رخص باشد.([۶])
و نیز اشاره میکند: ابوالفتح هروی در اصول میگوید: مذهب عموم اصحاب ما این است که مردم عامی مذهب ندارند. هرگاه مجتهدی بیابد از او تقلید میکند. ([۷])
([۱])ابنتیمیه، مجموع الفتاوی، ۲۰/۲۱۱٫
([۲])شوکانی،ارشاد الفحول، ۲/۵۲٫
([۴])آلبانی، روش نماز پیامبر صلی الله علیه و سلم، ص ۱۹ به نقل از: ذمالکلام (۳/۴۷/۱) و خطیب در (الاحتجاج) ۸/۱۲٫
([۵]) همان، به نقل از( نووی و شعرانی، ۱/۵۷).