وب سایت اختصاصی اهل سنت و جماعت ایران زمین
۱- امام ابو حنیفه می گوید: «برای هیچکس جایز نیست که سخن ما را چنانچه نداند از کجا گرفته ایم، بپذیرد».[۱]
و نیز می گوید: «هرگاه حدیث صحیح شد، همان مذهب من است».[۲]
۲- امام مالک رحمه الله می گوید: «بدانید که من انسان هستم، مرتکب خطا می شوم و درست هم می گویم؛ در رای و نظرم بنگرید، اگر با کتاب و سنت موافق بود آن را بپذیرید وگرنه ترکش کنید».[۳]
۳- امام شافعی رحمه الله می گوید: «قطعا برای هرکس پیش می آید که سنتی از پیامبر خدا را فراموش کند یا از او پنهان بماند. هرگاه سخنی را گفته یا اصلی را نشان داده باشم که بر خلاف آن از رسول خدا نقل شده باشد، قول، قول رسول خداست و رهنمود نبوی نیز قول من می باشد». و این جمله را تکرار می کرد.[۴]
همچنین می گوید: «در آنچه گفته ام چنانچه سخن پیامبر بر خلاف آن بود، حدیث رسول خدا سزاوار تر به پیروی می باشد و از من تقلید نکنید».[۵]
۴- امام احمد بن حنبل می گوید: «از من و از مالک و شافعی و اوزاعی و ثوری تقلید نکنید؛ و دین تان را از جایی دریافت کنید که آنان دین شان را از آنجا گرفتند».[۶]
[۱] – ابن عابدین فی «حاشیه» علی البحر الرائق: ۶/۲۹۳؛ و ابن قیم در: اعلام الموقعین: ۲/۳۰۹
[۲] – ابن عابدین فی الحاشیه: ۱/۶۳؛ و شیخ صالح الفلانی فی ایقاظ الهمم، ص: ۶۲
[۳] – ابن عبد البر، الجامع: ۲/۳۲؛ الفلانی، ایقاظ الهمم، ص: ۷۲
[۴] – حاکم با سند متصل تا شافعی، اعلام الموقعین: ۲/۳۶۳، ۳۶۴؛ ابن عساکر، تاریخ دمشق: ۱۵/۱/۳
[۵] – ابن ابی حاتم و ابو نعیم و ابن عساکر: ۱۵/۹/۲
[۶] – الفلانی، ایقاظ الهمم: ۱۱۳؛ اعلام الموقعین: ۲/۳۰۲