اقسام دار الکفر

اقسام دار الکفر

تقسیم سرزمین‌های کفر از این جهت که کفر در آن قدیم یا جدید است بر دو قسم است:

• دار الکفر اصلی، و آن سرزمینی است که هیچ گاه دار الإسلام نبوده است.
• دار الکفر طارئ، آن سرزمینی است که زمانی دار الإسلام بوده، سپس کفار بر آن دست یافتند، یا حکامشان مرتد شدند، یا اهل آن سرزمین‌ مرتد شدند و احکام کفری در آن جاری شد.

پس صفت دار (سرزمین‌) صفتی لازم و همیشگی نیست، بلکه از صفات عارضی و تغییر پذیر است، به این معنی که سرزمین‌ از یک صفتی به صفتی دیگر تغییر می‌یابد، پس می‌شود که سرزمینی در زمانی دارالکفر بوده باشد و سپس دارالإسلام شود، و می‌شود که دارالإسلام بوده باشد و دارالکفر شود.

شیخ الإسلام ابن تیمیه می‌گوید: «در حقیقت اینکه زمینی دارالکفر یا دارالإسلام یا ایمان، یا سرزمین‌ امن یا دارالحرب، یا دارالطاعه یا معصیت، یا دارالمومنین یا فاسقین شود، اوصافی عارضی هستند نه لازمی‌. پس، از صفتی به صفتی دیگر انتقال می‌یابد همانگونه که شخص خودش از کفر به ایمان و علم انتقال می‌یابد، و همچنان بر عکس آن». انتها. ^([۱])

[۱]– الفتاوی: ۲۷/۴۵٫