بیماریهایی که به انسان میرسد، بر دو قسم است:
بیماریهای قلبی و بیماریهای بدنی. بیماریهای قلبی بر دو نوع میباشد:
اول – بیماری شبهه، همانطور که الله در مورد منافقان میفرماید:
﴿فِی قُلُوبِهِم مَّرَضٞ فَزَادَهُمُ ٱللَّهُ مَرَضٗاۖ وَلَهُمۡ عَذَابٌ أَلِیمُۢ بِمَا کَانُواْ یَکۡذِبُونَ١٠﴾ [البقره: ۱۰].
«در دلهایشان بیماری است و الله بر بیماری آنان افزوده است و به خاطر دروغهایی که میگفتند عذاب دردناکی [در پیش] دارند».
دوم – بیماری شهوت، همانطور که الله ﻷ نسبت به مادران مؤمنان میفرماید:
﴿یَٰنِسَآءَ ٱلنَّبِیِّ لَسۡتُنَّ کَأَحَدٖ مِّنَ ٱلنِّسَآءِ إِنِ ٱتَّقَیۡتُنَّۚ فَلَا تَخۡضَعۡنَ بِٱلۡقَوۡلِ فَیَطۡمَعَ ٱلَّذِی فِی قَلۡبِهِۦ مَرَضٞ وَقُلۡنَ قَوۡلٗا مَّعۡرُوفٗا٣٢﴾ [الأحزاب: ۳۲].
«ای زنان پیامبر، اگر پرهیزگاری کنید، [در برتری و شرافت] مانند هیچ یک از زنان [عادی] نخواهید بود؛ پس در هنگام سخن گفتن [با مردان]، ناز و نرمش به کار نبرید تا [مبادا] کسی که در دلش بیماری است [در شما] طمع کند و به شیوهای شایسته سخن بگویید».
اما بیماریهای جسمی از قبیل مریضیها و دردهای حسی است که به بدن میرسد.
طبابت و درمان قلبها فقط به وسیلهی پیامبران شناخته میشود. اصلاح قلبها فقط با شناخت پروردگار و خالق، و علم داشتن به نامها و صفات و افعال و شریعتش و دوری از کارهایی که نهی فرموده و موجب خشم و غضب او میشود و عمل به کارهایی که مورد پسند و رضایت اوست به وجود میآید.