اقرار به رهبرى آنانکه قبل از او بودند و درست بودنِ بیعت با آنها
حضرت على فرمود: «اى مردم، سزاوارترین کس به خلافت، قوىترین مردم نسبت به آن است و داناترین آنها به فرمانهاى خدا؛ پس اگر شخص آشوبگرى به فتنهانگیزى برخیزد، از او خواسته مىشود که به سوی حق بازگردد، و اگر امتناع ورزد باید با او به نبرد پرداخت. به جان خودم سوگند، اگر قرار باشد امامت و خلافت جز با حضور همۀ مردم انجام نپذیرد، هرگز راهى به سوى آن نتوان یافت [یعنى هیچگاه صورت نخواهد گرفت] ولى کسانى که اهل آن هستند و آن را پذیرفتهاند، کسانى را که هنگام تعیین امام حاضر نبودهاند به پذیرفتن آن وامىدارند؛ سپس روا نیست کسى که حاضر بوده از بیعت خود بازگردد و آنکه غایب بوده دیگرى را اختیار کند. آگاه باشید من با دو کس مىجنگم: نخست آن کس که به ناحق ادعا کند و چیزى را که حق او نیست بخواهد؛ و دیگر آن کس که از دادن حقى که بر گردن او است امتناع ورزد»[۶۷].
[۶۷]- خطبه ۱۷۳.