اعـجـاز علمـی قـرآن (۳۲)

انفجـار هـای ابـرنـواختـری در قـرآن

هر گاه یک ستاره ای می میرد یا در حال مرگ است دو احتمال وجود دارد احتمال اول این است که بقایای ستاره تبدیل به سیاهچاله شود ولی یک احتمال دیگر نیز وجود دارد و آن این است که وقتی که سوخت ستاره هسته ستاره در یک فرآیند فیزیکی شرکت کند و مقداری از مواد ستاره به داخل هسته فروبریزند و با بزرگتر شدن هسته انفجار عظیمی به وقوع بپیوندد.

یک اتفاق جالب که در آدامه به آن خواهیم رسید این است که با واپاشی هسته مقدار زیادی از مواد ستاره و گازها از جمله هیدروژن از آن ساطع می شود.
این فرآیند می تواند نوری را تولید کند که به مراتب از نور ستارگان که از فواصل بسیار دور بطور ضعیف به ما می رسد نور تولید شده در یک انفجار ابر نو اختری حتی گاهی می تواند کل کائنات را طی کند.

این انفجارها در ستاره هایی به وقوع می پیوندد که جرم آنها ۱٫۵ برابر بیشتر از جرم خورشید باشد و بزرگترین انفجار ابر نواختری کشف شده متعلق به ستاره ای است که معادل ۱۵۰ انفجار هم زمان خورشید را در کنار هم ترتیب داده است و نور آن از فاصله ۲۳۰ میلیون سال نوری به ما می رسد و دانشمندان راحت تر قادر هستند تا نورهایی که از انفجارهای ابرنواختری ساطع می شود را رصد کنند زیرا بسیار پرنور تر و قوی تر هستند.برای مطالعه جزئیات بیشتر در مورد انفجار های ابرنواختری می توانید به سایت ویکی پدیا مراجعه فرمایید.

در سوره الحدید آیه ۲۵ نوشته شده :
{لَقَدْ أَرْسَلْنَا رُسُلَنَا بِالْبَیِّنَاتِ وَأَنزَلْنَا مَعَهُمُ الْکِتَابَ وَالْمِیزَانَ لِیَقُومَ النَّاسُ بِالْقِسْطِ وَأَنزَلْنَا الْحَدِیدَ فِیهِ بَأْسٌ شَدِیدٌ وَمَنَافِعُ لِلنَّاسِ وَلِیَعْلَمَ اللَّهُ مَن یَنصُرُهُ وَرُسُلَهُ بِالْغَیْبِ إِنَّ اللَّهَ قَوِیٌّ عَزِیزٌ ﴿۲۵﴾}.
برای این آیه ترجمه های مختلفی ارائه شده ولی یکی از ترجمه های بَأْسٌ به معنی نیرو یا قدرت نیز می شود که این مفهوم را می رساند که آهن را از جایی که در آن نیرویی شدید است می فرستیم.اگر منظور قرآن این باشد یکی از منابعی که باعث پخش آهن در فضا است از دیدگاه علمی ثابت شده است که ابرنواختر ها باعث پخش آهن در فضا می شوند.
در سوره نجم آیه اول نوشته شده است که
وَالنَّجْمِ إِذَا هَوَى ﴿۱﴾سوگند به ثریا چون فرو گراید
بعضی از آیات قرآن معانی مختلف علمی را می رساند از جمله این آیه به افتادن ستاره درون سیاهچاله ها نیز صدق می کند ولی یکی دیگر از تعابیر این آیه از کلمه فروگراییدن می تواند مفهوم بالا که در ان عناصر سنگین به داخل هسته ستاره ریخته می شوند و باعث انفجار آن می شوند و یک اصل پذیرفته شده در میان تمام ستاره شناسان است نیز صدق نماید.

در سوره الطارق آیات اول تا سوم خداوند بطور مستقیم به وجود ابرنواختر ها اشاره کرده است:
{وَالسَّمَاء وَالطَّارِقِ ﴿۱﴾وَمَا أَدْرَاکَ مَا الطَّارِقُ ﴿۲﴾النَّجْمُ الثَّاقِبُ ﴿۳﴾}.
سوگند به آسمان و کوبنده شب. ﴿۱﴾ تو نمی‏دانی کوبنده شب چیست؟! ﴿۲﴾همان ستاره درخشان و شکافنده تاریکیها.
بی شک منظور خداوند در این آیه ستارگان عادی نبوده است و به یک نوع ستاره بسیار قوی که نور آن شکافنده تاریکی هاست اشاره شده است و همانطور که در بالا اشاره شد در بعضی از انفجارهای ابرنواختری نور ستاره تمامی کیهان را طی می کند و به راحتی از فواصل ۲۳۰ میلیون سال دانشمندان آن را تشخیص می دهند در این آیه منظور خداوند از شکافنده تاریکی ها نور این ستاره بود که راحت تر جهان هستی را طی می کند و همانطور که می دانید فضا تاریک و کدر است.