اعتماد بر قضا و قدر و ترک عمل جایز نیست. چون صحابه رضـى الله عـنهم بـه حضرت رسول صلى الله علیه وسلم گفتند: ( یا رسول الله، آیا درست نیست که خـود بر را آنچه ما بر که نوشته شده واگذاریم و عمل را رها کنیم؟ و رسول خداوند پاسـخ داد
(اعملو فکل مسیرلماخلق له اما اهل السعاده فیسیرون لعمل اهل السعاده واما اهل الشقاوه فیسیرون لعمل اهل الشقاوه).
(عمل کنید، چون عمل شما برای
مقصدی که برای آن خلق شده اید آسان می گردد اما. برای اهل سعادت، عمـل اهـل سعادت میسر و آسان می گردد و. برای اهل شقاوت، عمل اهـل شـقاوت آسـان مـی گردد. آنگاه ایشان این قول خداوند را تلاوت نمودند. (فَأَمَّا مَنْ أَعْطَىٰ وَاتَّقَىٰ)(وَصَدَّقَ بِالْحُسْنَىٰ)(فَسَنُیَسِّرُهُ لِلْیُسْرَىٰ) (وَأَمَّا مَنْ بَخِلَ وَاسْتَغْنَىٰ)(وَکَذَّبَ بِالْحُسْنَىٰ)(فَسَنُیَسِّرُهُ لِلْعُسْرَىٰ)[سوره اللیل ۵ ،۱۰].
(اما هر کس عطا و احسان کرد و خدا ترس و پرهیزگار شده و به نیکویی تصدیق کرد ما هم البتـه کار او را سهل و آسان می گردانیم، اما هر کس بخل ورزد و از جهل و غرور خـود را از لطف خدا بی نیاز داشت و نیکویی را تکذیب کرده پس به زودی کار او را دشـوار می کنیم.