ایمان به فرشتگان:
﴿یَوْمَ یَقُومُ الرُّوحُ وَالْمَلَائِکَهُ صَفًّا﴾ [النبأ: ۳۸].
«روزی که روح و فرشتگان به صف میایستند».
﴿تَعْرُجُ الْمَلَائِکَهُ وَالرُّوحُ إِلَیْهِ﴾ [المعارج: ۴].
«فرشتگان و روح به سوی او بالا میروند».
﴿شَهِدَ اللَّهُ أَنَّهُ لَا إِلَهَ إِلَّا هُوَ وَالْمَلَائِکَهُ﴾ [آل عمران: ۱۸].
«خداوند (با نشان دادن جهان هستی به گونه یک واحد بهم پیوسته و یک نظام یگانه و ناگسسته، عملاً) گواهی میدهد این که معبودی جز او نیست، و این که او (در کارهای آفریدگان خود) دادگری میکند، و فرشتگان و صاحبان دانش (هر یک به گونهای در این باره) گواهی میدهند».
کتابهای آسمانی:
﴿إِنَّ هَذَا لَفِی الصُّحُفِ الْأُولَى١٨ صُحُفِ إِبْرَاهِیمَ وَمُوسَى١٩﴾ [الأعلى: ۱۸-۱۹].
«قطعاً این در صحیفههای گذشته است، صحیفههای ابراهیم و موسی».
﴿وَأَنْزَلَ التَّوْرَاهَ وَالْإِنْجِیلَ٣﴾ [آل عمران: ۳].
«و تورات و انجیل را فرو فرستاد».
﴿وَآتَیْنَا دَاوُودَ زَبُورًا۵۵﴾ [الإسراء: ۵۵].
«به داود زبور را دادیم».
﴿کُلٌّ آمَنَ بِاللَّهِ وَمَلَائِکَتِهِ وَکُتُبِهِ وَرُسُلِهِ﴾ [البقره: ۲۸۵].
«همگی به خدا و فرشتگان و کتابها و فرستادگانش ایمان آوردند».
قضا و قدر:
﴿إِنَّا کُلَّ شَیْءٍ خَلَقْنَاهُ بِقَدَرٍ۴٩﴾ [القمر: ۴۹].
«ما هر چیز را به اندازه آفریدیم».
﴿وَکَانَ أَمْرُ اللَّهِ قَدَرًا مَقْدُورًا٣٨﴾ [الأحزاب: ۳۸].
«و کار خداوند به اندازه [و] مقرر است».
﴿وَخَلَقَ کُلَّ شَیْءٍ فَقَدَّرَهُ تَقْدِیرًا٢﴾ [الفرقان: ۲].
«و هر چیزی را آفریده و بدان گونه که در خور آن بوده اندازهگیری کرده است».
﴿وَالَّذِی قَدَّرَ فَهَدَى٣﴾ [الأعلى: ۳].
«و آنکه تقدیر کرد پس هدایت کرد».
﴿وَبَارَکَ فِیهَا وَقَدَّرَ فِیهَا أَقْوَاتَهَا﴾ [فصلت: ۱۰].
«و برکاتى در آن آفرید و موادّ غذایى آن را مقدّر فرمود».
حفظ قرآن:
﴿إِنَّا نَحْنُ نَزَّلْنَا الذِّکْرَ وَإِنَّا لَهُ لَحَافِظُونَ٩﴾ [الحجر: ۹].
«همانا ما قرآن را فرو فرستادیم و هر آئینه نگهدار آن خواهیم بود».
﴿وَاتْلُ مَا أُوحِیَ إِلَیْکَ مِنْ کِتَابِ رَبِّکَ لَا مُبَدِّلَ لِکَلِمَاتِهِ﴾ [الکهف: ۲۷].
«و آنچه را از کتاب پروردگارت به تو وحی شده است بخوان کلمات او را تغییر دهندهای نیست».
قرآن مصدر هدایت و قانونگذاری:
﴿ذَلِکَ الْکِتَابُ لَا رَیْبَ فِیهِ هُدًى لِلْمُتَّقِینَ٢﴾ [البقره: ۲].
«این کتاب هیچ تردیدی در آن نیست، راهنمای پرهیزکاران است».
﴿وَأَنْزَلَ مَعَهُمُ الْکِتَابَ بِالْحَقِّ لِیَحْکُمَ بَیْنَ النَّاسِ فِیمَا اخْتَلَفُوا فِیهِ﴾ [البقره:۲۱۳].
«و همراه آنها کتاب را به حق نازل کرد تا در آنچه که در آن اختلاف دارند بین مردم، داوری کنند».
﴿وَإِنِ اهْتَدَیْتُ فَبِمَا یُوحِی إِلَیَّ رَبِّی﴾ [سبأ: ۵۰].
«و اگر هدایت یابم پس به واسطه آنچه از سوی پروردگارم به سوی من وحی میشود، است».
سنت نبوی منبع دیگر تشریع:
﴿وَمَا آتَاکُمُ الرَّسُولُ فَخُذُوهُ وَمَا نَهَاکُمْ عَنْهُ فَانْتَهُوا﴾ [الحشر: ۷].
«هر آنچه را که پیامبر برایتان آورده، پس آن را بگیرید و هر آنچه که شما را از آن منع کرده، خودداری کنید».
﴿مَنْ یُطِعِ الرَّسُولَ فَقَدْ أَطَاعَ اللَّهَ﴾ [النساء: ۸۰].
«کسی که اطاعت پیامبر را بکند پس قطعاً خدا را اطاعت کرده است».
﴿وَمَا یَنْطِقُ عَنِ الْهَوَى٣ إِنْ هُوَ إِلَّا وَحْیٌ یُوحَى۴﴾ [النجم: ۳-۴].
«از سر هوی سخن نمیگوید و این سخن به جز وحیای که وحی میشود، نیست».
پیروی از مهاجرین و انصار و وجوب محبت و عدالتشان: