اصول اهل سنت و جماعت (قاعده هفتم)

از قواعد اهل سنت و جماعت محبت و دوست داشتن اهل بیت رسول الله صلی الله علیه و سلم است، عمل به قول رسول اکرم صلی الله علیه و سلم که فرمودند: «أُذَکِّرُکُمُ اللَّهَ فِى أَهْلِ بَیْتِى». [مسلم وأحمد وغیره].

«شما را در اهل بیت خود تذکر و یادآوری می‌‌کنم، (یعنی به آن‌ها محبت کنید، و به آن‌ها احترام بگذارید، و به آن‌ها بد و بیراه نگویید)».

و از اهل بیت رسول الله صلی الله علیه و سلم همسران او، امهات المؤمنین رضی الله عنهن وأرضاهن می‌‌باشند، چون خداوند هنگامی که آن‌ها را مخاطب قرار داد فرمود: ﴿یَٰنِسَآءَ ٱلنَّبِیِّ﴾ [الأحزاب: ۳۲]. «ای زنان پیغمبر».

آن‌ها را نصیحت کرد و به آن‌ها وعده اجر و پاداش بزرگ داده است، آنگاه فرمود: ﴿إِنَّمَا یُرِیدُ ٱللَّهُ لِیُذۡهِبَ عَنکُمُ ٱلرِّجۡسَ أَهۡلَ ٱلۡبَیۡتِ وَیُطَهِّرَکُمۡ تَطۡهِیرٗا ٣٣﴾ [الأحزاب: ۳۳].

«خدا می‌‌خواهد ناپاکی و هر عیب را از شما همسران اهل بیت نبوت دور بدارد و شما را کاملاً پاک و پاکیزه گرداند».

اهل بیت اصلی و حقیقی همانا نزدیکان پیامبر خدا می‌‌باشند، و مقصود در اینجا افراد صالح و نیک آن‌ها، اما نزدیکان غیر صالح و نیک هیچ حقی در اهل بیت پیامبر خدا صلی الله علیه و سلم ندارند، مانند عموی (کاکا) پیامبر خدا صلی الله علیه و سلم أبی‌لهب، و امثال او، همان طوری که خداوند می‌‌فرماید: ﴿تَبَّتۡ یَدَآ أَبِی لَهَبٖ وَتَبَّ ١﴾ [المسد: ۱].

«ابو لهب نابود شد و دو دستش قطع گردید».

و به محض نزدیک بودن و خویشاوندی با رسول اکرم صلی الله علیه و سلم با عدم عمل و کردار نیک، صاحبش را هیچ نفعی از خدا نمی‌‌رساند، چنان‌که رسول الله صلی الله علیه و سلم می‌‌فرماید: «یَا مَعْشَرَ قُرَیْشٍ اشْتَرُوا أَنْفُسَکُمْ مِنَ اللَّهِ لاَ أُغْنِى عَنْکُمْ مِنَ اللَّهِ شَیْئًا یَا عَبَّاسُ بْنَ عَبْدِ الْمُطَّلِبِ لاَ أُغْنِى عَنْکَ مِنَ اللَّهِ شَیْئًا یَا صَفِیَّهُ عَمَّهَ رَسُولِ اللَّهِ لاَ أُغْنِى عَنْکِ مِنَ اللَّهِ شَیْئًا یَا فَاطِمَهُ بِنْتَ مُحَمَّدٍ سَلِینِى مَا شِئْتِ لاَ أُغْنِى عَنْکِ مِنَ اللَّهِ شَیْئًا». [متفق علیه].

«ای معشر و جماعت قریش جان خود را از آتش جهنم بخرید و گردن خود را از آن آزاد نمایید، که نمی‌‌توانم از آنچه خدا از عذاب و ضرر برایتان خواسته شما را نجات دهم، ای عباس عموی رسول الله نمی‌‌توانم در مقابل خدا از تو دفاع کنم، ای صفیه عمه رسول الله نمی‌‌توانم در برابر خدا از تو دفاع کنم، ای فاطمه دختر پیامبر هر چه بخواهی از مال من طلب کن که نمی‌‌توانم در مقابل عذاب و ضرری‌که خدا برایت خواسته از تو دفاع کنم».

و نزدیکان نیکوکار و صالح رسول الله صلی الله علیه و سلم بر ما حق مراعات و محبت و احترام دارند، و جایز نیست که در آن‌ها غلو و زیاده روی کنیم، و چیزی از عبادت را به آن‌ها اختصاص دهیم، یا اینکه معتقد باشیم که به غیر از خدا یکی از آن‌ها نفع و ضرری به ما می‌‌رساند، زیرا خداوند خطاب به پیامبر می‌فرماید:

﴿قُلۡ إِنِّی لَآ أَمۡلِکُ لَکُمۡ ضَرّٗا وَلَا رَشَدٗا ٢١﴾ [الجن: ۲۱].

«بگو من مالک و قادر بر خیر و شر شما نیستم».

و می‌‌فرماید: ﴿قُل لَّآ أَمۡلِکُ لِنَفۡسِی نَفۡعٗا وَلَا ضَرًّا إِلَّا مَا شَآءَ ٱللَّهُۚ وَلَوۡ کُنتُ أَعۡلَمُ ٱلۡغَیۡبَ لَٱسۡتَکۡثَرۡتُ مِنَ ٱلۡخَیۡرِ وَمَا مَسَّنِیَ ٱلسُّوٓءُ﴾ [الأعراف: ۱۸۸].

«بگو من مالک نفع و ضرر خویش نیستم مگر آنچه خدا بر من خواسته باشد، و اگر من از غیب جز آنچه به وحی می‌‌دانم آگاه بودم بر خیر و نفع خود همیشه می‌‌افزودم و هیچگاه زیان و رنج نمی‌‌دیدم».

اگر رسول الله صلی الله علیه و سلم چنین باشد که نتواند به خود نفع و ضرری برساند مگر با اجازه خدا، پس چگونه غیر از او دیگری (می‌ تواند این کار را بکند) پس آن عقیده را که بعضی از مردم درباره کسانی‌که به خویشان رسول الله صلی الله علیه و سلم نسبت داده می‌‌شود، دارند، عقیده باطل است.