بر پنج قسم است:
اول: اسماء خداوند و صفات او. اهل سنت در مورد اسماء و صفات خداوند میان گروه اهل (تعطیل)و (تشبیه) گروه وسط را تشکیل می دهند. چون اهـل تشـبیه، صفات خداوند را انکار نموده، و اهل تشبیه آن را همراه با تشبیه به مخلوقات خداوند
اثبات می کنند.
و اهل سنت صفات خداوند را بدون تشبیه اثبات می کنند.
دوم: قضاء و قدر. که مولف آن را به افعال خداونـد تعبیـر نمـوده اسـت. و در آن اهل سنت در میان فرقه های (جبریه) و (قدریه) گروه وسط را تشکیل می دهنـد.
چون جبریه، قضاء خداوند را در افعال بندگانش اثبات نموده و می گویند که بنـده در انجام هر امر مجبور بوده و از خود قـدرت، اراده و اختیـاری نـدارد. و قدریـه قضـاء خداوند را در افعال بندگانش انکار نموده و می گویند، بنده قادر و مختار بوده و فعـل و عمل او به قضای خداوند هیچ تعلقی ندارد.
و اهل سنت قضاء خداوند را در افعـال بندگانش اثبات نموده و می گویند بندگان دارای قدرت و اختیار هستند کـه خداونـد آن را در آنان به ودیعه گذارده و به قضاء خداوند بستگی دارد.