«التساهل»: این واژه در نزد فقهاء به کلامی اطلاق میشود که «لا خطأ فیه ولکن یحتاج الی نوع توجیه تحتمله العباره» یعنی کلامی که هیچ خطا و اشتباهی درآن نیست و به نوعی از توجیه، که عبارت متضمن آن است، نیاز دارد.
«التسامح»: مراد از این واژه، این است که: «لفظی را در غیرموضع اصلی آن (مانند مجاز) ، بدون در نظرداشتن ارتباطی مقبول، و قرینهای که دال بر همان معنی باشد» استعمال کنند.