اشک های صحابه از خوف الله

حضرت ابوذر غفاری با حالت گریه و زاری میگفت: کاش درختی میبودم و قطع میشدم.
همین کلمات از حضرت طلحه نیز نقل گردیده اند.
حضرت عثمان میفرموده: دوست دارم که پس از مرگم،مرا در همان محل رها کنند.
حضرت عایشه رضی‌الله‌عنها می فرموده:کاش نیست و نابود می شدم و نشانی از من باقی نمی ماند. کاش بدنیا نمی امدم تا غم و اندوه حساب و کتاب بر من سنگینی نمی کرد.

اشکهای ندامت (ص۱۱۹)