وب سایت اختصاصی اهل سنت و جماعت ایران زمین
«إِنَّ الأَشْعَرِیِّینَ إِذَا أَرْمَلُوا فِی الغَزْوِ، أَوْ قَلَّ طَعَامُ عِیَالِهِمْ بِالْمَدِینَهِ جَمَعُوا مَا کَانَ عِنْدَهُمْ فِی ثَوْبٍ وَاحِدٍ، ثُمَّ اقْتَسَمُوهُ بَیْنَهُمْ فِی إِنَاءٍ وَاحِدٍ بِالسَّوِیَّهِ، فَهُمْ مِنِّی وَأَنَا مِنْهُمْ».[۱]
«اشعری‌ها (طایفه‌ی اشعری)، وقتی در جنگ توشه‌ی آنان تمام یا در شهر طعام زن و فرزندان‌شان کم شود، هر چه دارند، در یک جامه جمع و با پیمان‌های یک‌سان، بین خود تقسیم می‌کنند، پس آنان از من هستند و من از ایشانم».
[۱]– بخاری، ۲۳۰۶ و مسلم، ۴۵۵۶٫