اسماء الله الحسنی (۳)

المحیی و الممیت

مُحیی ذاتی است که با دمیدن روح در انسان و موجودات آنان را زندگی می بخشد.
مُمیت ذاتی است که جان را از کالبد خارج کرده و آن را می میراند.
“فقط ما زنده می گردانیم و می میرانیم و بازگشت بسوی ماست” (ق:۴۳)
پس خداوند یکتا آفریننده ی زندگی و مرگ است.
هر کس بداند که زندگی اش بخشی از سوی خداوند والا به اوست و تنها خداوند است که او را می میراند، بر او لازم است که تنها از خداوند بترسد و در زندگی از چیزی جز او نترسد و تندرستی را تنها از خدا بخواهد، چون تنها خدا قادر است که سلامتی را از او باز ستاند.
واقعیت مرگ و زندگی تنها برای آزمایش انسان است تا نیکوکارترین آنان مشخص شود.
خردمند کسی است که به این امر یقین داشته باشد و از آن غافل نشود و کارهایش را به نیکی انجام دهد.