وب سایت اختصاصی اهل سنت و جماعت ایران زمین
فرمودند که اگر خداوند متعال کسی را با فراغت روزی دهد این یک نعمت است لیکن در آن یک مضرت هم هست که کبر و رعونت و ناز و غفلت و تحقیر غرباء و از سبب آن ظلم پیدا می گردد.
و معالجه و تدارک آن این است که تدبر و تفکر کار گیرد و فکر کند که الله تعالی فضل خود فرموده است و اگر نه من کاملا نا اهل بودم در من هیچ کمالی نبوده بر گناهان خود تدبر کند که من مستحق سزا بودم .
و اگر بالفرض در من کدام کمال هم هست تا هم کسانی که از من به درجه های اهل کمال اند پریشان حال می گردند پس این محض فضل او است که مرا با این نعمت ها سرفراز فرموده است حالا من ناز بر چه کمال خود کنم .
اگر روزی به دانش بر فزودی
زنادان تـنـگ روزی تـر نبودی
یعنی مدار رزق بر عمل و دانش نیست کمال تحصیل رزق از استعداد خود عقیده ی قارون بود .
ضمائر الحکمه،مولانا دکتر عبدالحی عارفی ،ص(۴۳۲)