۱- تکبر
مانند برخورد کفار قریش نسبت به رسول الله صلی الله علیه و سلم که گفتند چگونه یک جوان یتیم بر ما مقدم باشد و بر سر ما گام بردارد و این تکبر و خودبرتربینی آنها منجر به حسادت شد تا جایی که گفتند: «لولا نزل هذا القرآن علی رجل من القریتین عظیم» چه می شد اگر این قرآن بر مرد بزرگی از این دو شهر نازل می شد.
۲- حب دنیا و مظاهر مادی چون ریاست ، پست و مقام ، ثروت ، تظاهر و تسلط بر دیگران
شخص حسود وقتی که نعمتی به کسی می رسد غمگین و افسرده می شود اما با وارد آمدن مصیبت به آن شخص یا ارتکاب گناه از طرف او خوشحال و شادمان می گردد این در واقع صفت منافقین است و یک مومن حقیقی هرگز اجازه نمی دهد که چنین چیزی در قلب او خطور کند.
۳- فخر فروشی و تظاهر بیش از حد در داشته ها و نعمت ها
رسول الله صلی الله علیه و سلم می فرماید: ( استعینوا علی قضاء الحوائج بسترها فإن کل ذی نعمه محسود ) یعنی در انجام کارها و برآوردن نیازهایتان از کتمان و مخفی کاری کمک بگیرید چرا که هر صاحب نعمتی حتما مورد حسادت قرار خواهد گرفت.
اگر چه تحدث و بیان نعمتهایی که پروردگار در زندگی به ما داده لازم است اما به این معنا نیست که انسان هیچ سری نداشته باشد و تمام داشته ها و زندگی شخصی خود را پیش روی عموم قرار دهد بلکه با ستر و پوشاندن بعضی از نعمتهای خصوصی مانع از برانگیخته شدن حسادت دیگران شود.