موضع گیری در برابر دعوت سلفیت در راستای عدم رسیدن آن به مردم؛ و این واکنشی است از سوی عالم نماهایی که با این دعوت به دشمنی برخاسته اند. که اندک هم نیست. (خداوند آنها را زیاد نکند.) چنانکه هیچ سرزمینی از سرزمین های اسلامی نیست که از چنین افرادی خالی باشد.[۱] بر فرض اگر بر دعوت سلفی از جهات مختلف فشار وارد نشود – از سوی دشمنانش- قطعا در نشر توحید خالص، فراگیر و موفق عمل خواهد کرد. توحید خالصی که مسلمانان را همچون تاریخ پر افتخارش متحد و یکپارچه خواهد کرد.
و بر این اساس است که یکی از دشمنان این دعوت – حق آن است که دشمنان به آن گواهی دهند – یعنی دکتر طه حسین می گوید: «و اگر ترک ها و مصریان در جنگ با این مذهب[۲] همراه نمی شدند و در سرزمینش با نیرو و اسلحه به جنگ با آن وارد نمی شدند، بادیه نشینان با این مذهب عهد و پیمان می بستند و بسیار نزدیک بود که این مذهب اعراب را در دو قرن ۱۲ و ۱۳ هجری متحد و یکپارچه کند چنانکه ظهور اسلام آنان را در قرن اول هجری متحد نمود».[۳]
[۱] – برای مطالعه بیشتر در این زمینه به دایره المعارف ارزشمند «کتب حذر منهما العلما» نوشته ی ابوعبیده مشهور بن حسن حفظ الله مراجعه کن تا اینکه شاهد صدها کتاب از این نوع باشی؛ کتاب هایی که به خرده گیری و عیب جویی از دعوت سلفیت و علمای آن پرداخته اند تا از این روش عموم مردم را دچار تلبیس نموده و عملکرد نادرست خود را به آنها بقبولانند؛ و این راه و روش سلاحی شده در دست خرافی هایی که با سلفی ها می جنگند.
[۲] – چنانکه بر کسی پوشیده نیست دعوت شیخ محمد بن عبدالوهاب رحمه الله، دعوتی اصلاحی بر مبنای منهج سلف بود. اما چنانکه امروزه غالب مسلمانان معتقد به مذهب بودن آن هستند، یک مذهب نیست. و چنین دیدگاه و باوری در مورد دعوت شیخ، نتیجه ی تلبیس و دروغ پردازی و افترا و بهتان دیگران نسبت به این دعوت می باشد. (کسانی که منافع و مصالح مادی خود را با گسترش این دعوت توحیدی در خطر می بینند و در واقع به خاطر پیروی از خواهشات نفسانی و پذیرفتن زندگی شیطانی با آن سر جنگ دارند. م)
[۳] – الحیاه الادبیه فی جزیره العرب، د. طه حسین، ص: ۳۷