از نشانه‌های خوشبختی و رستگاری بنده این است که…

هر چه بر علم او افزوده شود فروتنی، مهربانی‌ و ترس و احتیاطش بیشتر، و هرچه عمرش بیشتر شود حرصش کمتر، و هرچه بر دارایی‌اش افزوده شود بذل و عطایش بیشتر می‌شود، و هرچه جایگاه و قدرش بالاتر رود به مردم نزدیک‌تر شده و بیشتر در برآورده ساختن نیازهایشان کوشیده و متواضع‌تر می‌شود.

و از نشانه‌های بدبختی شخص این است که:

هر چه بر علمش افزوده شود تکبر و غرورش بیشتر و هرچه کردارش بیشتر، بر فخر فروشی و تحقیر مردم افزوده، و گمانش به نفس خویش نیکوتر می‌شود، و هرچه عمرش بیشتر شود بر حرصش افزوده شده و هرچه دارایی‌اش فزون گردد بخل و خودداری‌اش بیشتر می‌شود، و هرچه جایگاه و مقامش بالاتر رود، تکبر و غرورش بیشتر می‌شود».

امام ابن قیم رحمه الله [الفوائد/ ۱۵۵].