شیخ الاسلام ابن تیمیه رحمه الله در مورد اهل هوا و هوس و اهل بدعت جاهل می فرماید: فمن عیوب أهل البدع تکفیر بعضهم بعضا ، ومن ممادح أهل العلم ؛ یخطّؤون ولا یکفّرون. وسبب ذلک أن أحدهم یظن ما لیس بکفر کفرا ، وقد یکون کفرا ، لأنه تبین له أنه تکذیبٌ للرسول وسبٌ للخالق ، والآخر لم یتبین له ذلک. فلا یلزم إذا کان هذا العالم بحاله یکفر إذا قاله ، أن یکفر من لم یعلم بحاله
ترجمه: از عیب های اهل بدعت، تکفیر یکدیگر است (و به محض دیدن خطایی به زعمشان مخالفشان را تکفیر می کنند) و از مناقب اهل علم این است که یکدیگر را خطاکار می دانند و یکدیگر را تکفیر نمی کنند. و سببش این است که اهل بدعت آنچه را که کفر نیست کفر می پندارند و شاید هم کفر باشد چون که برای او روشن شده که این مسئله تکذیب پیامبر و دشنام به خالق است. برای دیگری این طور روشن نشده است. پس این که کسی که حالش مشخص است با گفتن آن چیز کافر می شود، لازمه ی این نیست که کسی که حالش مشخص نیست با گفتن آن موضوع کافر شود.
[ منهاج السنه النبویه ۱/۶۳].