شرک در ربوبیت
عبارت است از اینکه الله متعال در اداره امور جهان و تدبیر آن و در آفرینش و خلق مخلوقات و روزی دادن موجودات شریک و همتایی دارد. شرک در ربوبیت هم در سخن و هم در عمل و هم در اعتقاد و باور نمود پیدا میکند.
از شکل های شرک ربوبیت میتوان به این موارد اشاره کرد:
۱ شرک مسیحیان که اعتقاد به تثلیث (سه خدایی) دارند و شرک یهودیان که حادثه ها و اتّفاقات نیک و خوب را به نور و روشنایی (که معبودی پسندیده و ستوده است نزدشان) نسبت میدهند و حادثه های ناگوار و بد را به ظلمت و تاریکی اسناد میدهند.
۲ پیشگویی و رمالی و طالع بینی: عبارت است از اینکه شخصی غیر از ذات الله غیب میداند، از جمله میتوان به طالع بینان نجومیو علم پیشگویی با برج های آسمانی اشاره کرد.
۳ شرک بسیاری از صوفی ها و روافض تندرو و افراطی که به زیارت قبور میروند و معتقدند که روح مردگان حتّی پس از مرگ هم توانایی دخل و تصرّف در امور را دارد و نیازها و خواسته هایشان را برآورده میسازد و مشکلات و بلاها را دفع میکند و حتی برخی از آنها بر این باور هستند که شیخ و مشایخ آنها در امور جهان دخل و تصرّف دارد و به فریادِ فریادرسان میرسد و هرکس را که متوسّل به آنها شود، کمک میکنند هرچند هم از دیدگان و انظار مردم غایب باشند.
۴ کسانی که قوانین و احکام خاصی را وضع میکنند و مردم را ملزم به تبعیّت از آنها میکنند که این نیز خود نوعی از شرک ربوبیت است، مانند فرعون که به مردم خود گفت من والاترین معبود شما هستم!