شعبههای ایمان زیاد هستند که اقوال نیک و اعمال جوارح و اعضا و اعمال قلوب را شامل میشود.
عَنْ أَبِی هُرَیرَهَ س قَالَ: قَالَ رَسُولُ اللهِ ج: «الْإِیمَانُ بِضْعٌ وَسَبْعُونَ – أَوْ بِضْعٌ وَسِتُّونَ – شُعْبَهً، فَأَفْضَلُهَا قَوْلُ لَا إِلَهَ إِلَّا اللهُ، وَأَدْنَاهَا إِمَاطَهُ الْأَذَى عَنِ الطَّرِیقِ، وَالْحَیَاءُ شُعْبَهٌ مِنَ الْإِیمَانِ».[۱]
ابوهریره س از رسول الله ج نقل میکند که فرمود: «ایمان هفتاد و اندی یا شصت و اندی شعبه دارد که بالاترین آن قول «لااله الا الله» و پایینترین آن بر طرف کردن چیزی است که باعث آزار و اذیت در مسیر راه میباشد، و حیا شعبهای از ایمان است».