- بقلم/ دکتر عادل شدی
خداوند ذی الجلال بر ما بندگان خاکی منتی بس بزرگ نهاد آن روز که پیکی از سوی خویش برای هدایت ما گسیل داشت، و بوسیلهی او آفتاب تابان هدایت در بین ما تابش گرفت.
[آل عمران: ۱۶۴].
{خدا بر اهل ایمان منّت گذاشت که رسولی از خودشان در میان آنان برانگیخت که بر آنها آیات او را تلاوت میکند و آنان را پاک میگرداند و به آنها علم کتاب (احکام شریعت) و حقایق حکمت میآموزد، و همانا پیش از آن در گمراهی آشکار بودند. }
این پیک سعادت و رسول هدایت را بر ما حقی است بس بزرگ، و برماست که از خجالت زحماتش بدرآئیم و مقام والای او را ارج نهیم، و بشدت مواظب باشیم تا نشاید از ما کوچکترین کوتاهی یا تقصیری در برابر او و زحمات بیدریغش سر زند.
جای دارد در اینجا به برخی از حقوق آن بزرگوار صلی الله علیه وسلم بر ما، اشارهای هر چند گذرا داشته باشیم:
اول: ایمان به او..
اولین حقی که پیامبر اکرم صلی الله علیه وسلم بر ما دارد، اینست؛ که به او ایمان آوریم، و دعوتش را با آغوشی باز بپذیریم، و دینش را برنامهی زندگی خویش قرار دهیم.
هر کس که به پیامبر اکرم صلی الله علیه وسلم باور نداشته باشد، و ایشانرا به عنوان آخرین پیامبر و پیک خداوند بسوی بشریت نپذیرد، از دایره اسلام خارج بوده، کافر شمرده میشود. هر چند به همهی پیامبران پیش از او باور داشته باشد و به آنها ایمان آورده باشد.
قرآن؛ کلام پاک پروردگار یکتا در آیات بسیاری، انسانها را به ایمان آوردن به پیامبر اکرم؛ حضرت محمد صلی الله علیه وسلم و پذیرفتن دعوت او امر میکند. از آن جمله است فرمودهی حق: [التغابن: ۸].{ پس به خدا و پیامبرش و این نور که نازل کردهایم ایمان بیاورید}
و:[الحجرات: ۱۵].
{مؤمنان واقعی تنها کسانی هستند که به خدا و رسولش ایمان آوردهاند، سپس هرگز شکّ و تردیدی به خود راه ندادند}
و خداوند متعال بصراحت بیان داشته که پایمال نمودن عقل، و کفر ورزیدن به او، و باور نداشتن به پیامبر اکرم صلی الله علیه وسلم از جمله اسباب هلاکت و تباهی و عذاب دردناک الهی در روز قیامت است.
[الأنفال: ۱۳].
{زیرا با خدا و پیامبرش به مخالفت برخاستند. و هر که با خدا و پیامبرش مخالفت ورزد، بداند که عقوبت خدا سخت است.}
و پیامبر خدا صلی الله علیه وسلم نیز واضح و روشن بیان داشتند که: “وَالَّذِی نَفْسُ مُحَمَّدٍ بِیَدِهِ، لَا یَسْمَعُ بِی أَحَدٌ مِنْ هَذِهِ الْأُمَّهِ، یَهُودِیٌّ وَلَا نَصْرَانِیٌّ, ثُمَّ یَمُوتُ وَلَـمْ یُؤْمِنْ بِالَّذِی أُرْسِلْتُ بِه إِلَّا کَانَ مِنْ أَصْحَابِ النَّارِ” [رَوَاهُ مُسْلِمُ].
{سوگند بدانکه جان محمد در دست اوست، هیچ احدی از این امت، چه کلیمی (یهودی) باشد و چه مسیحی وخبر من به او برسد، سپس مرگ او را دریابد بیآنکه بدانچه من با آن فرستاده شدهام ایمان آورد، از جهنمیان خواهد بود}
دوم: پیروی از او صلی الله علیه وسلم ..
ایمان آن چیزی است که با قناعت در دل و جان نشیند، و رفتار و کردار آنرا به نمایش گذارد.
وپیروی از رسول خدا صلی الله علیه وسلم روشنترین دلیل و برهان است بر ایمان به او. و کسانیکه ادعا میکنند پیامبر خدا صلی الله علیه وسلم را باور دارند، ولی از دستورات او سرباز میزنند، و از آنچه منع فرموده دوری نمیکنند، و از راه و روش و سنت او پیروی نمیکنند، دروغگویان و دغل بازانی بیش نیستند.
خداوند متعال فرمودهاند که رحمت و مهربانیشان تنها از برای پیروان و فرمانبرداران پیامبر اوست.
[الأعراف: ۱۵۶, ۱۵۷].
{و رحمتم همه چیز را فراگرفته؛ و آن را برای آنها که تقوا پیشه کنند، و زکات بپردازند، و آنها که به آیات ما ایمان میآورند، مقرّر خواهم داشت! * همانها که از فرستاده (خدا)، پیامبر «امّی» پیروی میکنند}
و در مقابل نیز پروردگار عالم با صراحت تمام کسانی را که از دستورات پیامبر اکرم صلی الله علیه وسلم سرباز میزنند و با اوامر و فرامین آن جناب مخالفت میکنند را به عذابی دردناک تهدید کرده است.
[النور: ۶۳] .
{آنان که از فرمان او سرپیچى مىکنند باید بترسند که مبادا به آنها فتنهاى یا عذابى دردآور برسد}
خداوند متعال بندگان را دستور داده تسلیم دستورات پیامبر و فرستادهی او باشند، و با جان و دل قوانین و فرمانهای او را بپذیرند:
[النساء: ۶۵].
{ به پروردگارت سوگند که آنها مؤمن نخواهند بود، مگر اینکه در اختلافات خود، تو را به داوری طلبند؛ و سپس از داوری تو، در دل خود احساس ناراحتی نکنند؛ و کاملا تسلیم باشند}
سوم: دوستی پیامبر خدا صلی الله علیه وسلم ..
عشق و محبت و دوستی ورزیدن با پیامبر خدا صلی الله علیه وسلم به گونهای که شایستهی مقام والای اوست از جمله حقوق آن حضرت برماست. بر هر مسلمانی واجب است که بالاترین درجهی محبت و بزرگترین و برترین مقام دوستی را نثار پیامبر خدا صلی الله علیه وسلم کند..
رسول خدا صلی الله علیه وسلم فرمودند: “هیچ کس به ایمان دست نخواهد یافت مگر اینکه من نزد او از فرزندان و پدر و مادرش و از همهی انسانهای دیگر عزیزتر و محبوبتر باشم”.([۱])
پس کسی که پیامبر خدا صلی الله علیه وسلم را دوست ندارد مؤمن نیست، هر چند نامش اسلامی باشد و در بین مسلمانان و با آداب و رسوم آنها زندگی کند.
و بالاترین درجهی محبت آن است که بندهی مؤمن؛ رسول خدا صلی الله علیه وسلم را بیش از خود دوست داشته باشد.
روزی حضرت عمر (رضی الله عنه) برسول خدا صلی الله علیه وسلم گفتند: ای رسول خدا! من شما را جز از ذات خود از هر چیز دیگری بیشتر دوست دارم.
پیامبر این درجه از ایمان را برای عمر نپسندید و به ایشان فرمودند: نه، قسم بذات او که جانم در اختیار اوست، باید مرا بیش از جان خود دوست داشته باشی.
عمر به خود برگشت و با عزم و ارادهای جدید گفت: قسم بخدا که شما حالا از جانم نیز برایم محبوبتر و عزیزترید.
آنگاه رسول خدا صلی الله علیه وسلم فرمودند: حالا به درجهی کمال ایمان رسیدی. ([۲])
آری! عمر با مراجعه نفس خود، دریافت که ارزش و جایگاه او نزد پروردگارش در پرتو ایمان و اسلام است. و این پیامبر در حقیقت دست او را گرفته از منجلاب پستیها و حیوانیت رهائی داده، به درجه والای انسانیت رهنمون ساخته است. و ارزش مؤمن در ایمان اوست نه در جان او.. و محبت رسول پاک رمز محبت و عشق ورزیدن به آرمان دینی است که او رهبر آن است.
و نزد مؤمن دینش از جان و مال و همه جهان و جهانیان عزیزتر است.
عمر با درک این حقیقتی که چه بسا بر بسیاری از انسانها پوشیده میگردد، با ایمان واخلاص اقرار کرد که او پیامبر را بیش از جانش دوست دارد.
چهارم: دفاع از او..
این از مهمترین حقهای پیامبر اکرم صلی الله علیه وسلم در زمان زندگی و پس از وفاتشان است.
در زمان زندگیشان؛ یاران و شاگردان مکتب رسالت به بهترین صورت این حق را بجای آوردند. اما پس از وفاتشان؛ این حق را میتوان با دفاع از راه و رسم و روش و سنت او چنانچه مورد هجوم کینه توزان، و یا تحریف نادانان، و یا زبان کجی و دست درازی دشمنان قرار گرفت، بجای آورد.
وهمچنین با دفاع از شخصیت والا و مقام ارجمند وبزرگوارانهی ایشان چنانچه ابله و نادانی با زشتی و مسخره به ایشان اشاره کرد، و یا ایشان را بگونهای ناشایست وصف نمود.
متأسفانه امروزه شب تاریک نادانی و جهالت بر جهان لنگر انداخته و ابلهان و نادانان بسیاری با روشهای موذیانه و شیطانی خود به ساحت رسول خدا صلی الله علیه وسلم و به دین والای پروردگار یکتا و به مسلمانان میتازند، و چهرهی زیبا و سعادت آفرین اسلام را مسخ گونه جلوه میدهند.
بر هر مسلمان واجب است در برابر این حملههای زهراگین کینه توزان قد علم کند، و با تمام توان و نیرو و با استفاده از همهی وسائل فن آوری از ساحت و مقام پیامبر اکرم صلی الله علیه وسلم دفاع کند، و دروغ دروغگویان، و مکر و حیله و نیرنگ و بهتان اهریمنان را به حلقومشان بازگرداند.
([۱])”لَا یُؤْمِنُ أَحَدُکُمْ حَتَّى أَکُونَ أَحَبَّ إِلَیْهِ مِنْ وَلَدِهِ وَوَالِدِهِ وَالنَّاسِ أَجْمَعِینَ” [به روایت بخاری و مسلم].