وب سایت اختصاصی اهل سنت و جماعت ایران زمین
۱- اخلاص در دعا
۲- اینکه دعا را با حمد و ثنای خدا سپس صلوات بر پیامبر صلی الله علیه و سلم شروع کند و با همان، دعا را ختم نماید.
۳- دو دله نبودن در دعا (مثل: خدایا اگر خواستی مرا بیامرز) و همچنین مطمئن بودن در قبول دعا.
۴- التماس کردن هنگام دعا و عدم شتاب (یعنی اینکه بگوید دعا کردم و استجاب نشد) در آن.
۵- حضور دل در وقت دعا.
۶- دعا کردن در سختی و آسانی..
۷- تنها خدا را بخواند.
۸- نسبت به خود، خانواده، دارایی و فرزند خویش را دعای بد نکند.
۹- با صدای آرام، بین بلند و آهسته دعا کردن.
۱۰- اعتراف به گناه خود، و نسبت به آن طلب آمرزش کردن، و نیز اعتراف به نعمت خدا و شکر آنر را بجای آوردن.
۱۱- جهت انشای دعای قافیه دار و هماهنگ، خود را به زحمت نیندازد.
۱۲- در حال فروتنی و بیمناکی و امید و ترس دعا کردن.
۱۳- باز پس دادن آنچه با ظلم و ستم بدست آورده است، همراه با توبه.
۱۴- سه بار دعا را تکرار کردن.
۱۵- رو به قبله دعا کردن.
۱۶- بلند کردن دستها هنگام دعا.
۱۷- وضو ساختن قبل از دعا اگر میسر باشد.
۱۸- هنکام دعا، با بلند گرداندن صدا و یا خواست چیز های ناروا و غیر ممکن از حد اعتدال تجاوز نکند.
۱۹- قبل از دعا برای دیگری، اول برای خود دعا کند.
( به ثبوت رسیده است که پیامبر صلی الله علیه و سلم برای خود شروع به دعا کرده اند و همچنین ثابت است که شروع دعایش برای خود نبوده است مثل دعای آنحضرت برای انس، و ابن عباس و ام اسماعیل و دیگران جهت اطلاع از شرح و بسط در این موضوع به شرح صحیح مسلم از امام نووی ۱۴۴/۱۵)
۲۰- اینکه با نامهای نیک خدواند و صفات بلند مرتبه اش و یا به اعمال صالحی که خود دعا کننده آن را انجام داده است، ویا به دعای شخصی صالح، زنده و حاضر متوسل شود.
۲۱- اینکه خوراک و لباس دعا کننده حلال باشد.
۲۲- دعا به گناه، و گسستن پیوند خویشاوندی نکند.
۲۳- امر به معروف و نهی از منکر کردن.
۲۴- دوری کردن از همه گناهان.
تهیه کننده: محى الدین