خدای متعال میفرماید: ﴿وَمَن یُؤۡمِنۢ بِٱللَّهِ یَهۡدِ قَلۡبَهُۥۚ وَٱللَّهُ بِکُلِّ شَیۡءٍ عَلِیمٞ﴾ [التغابن: ۱۱]. «و هر کس که به خدا ایمان داشته باشد، خدا دل او را (به ثبات و آرامش، و خوشنودی به قضا و قدر الهی میرساند و) رهنمود میگرداند، و خداوند از هر چیزی کاملاً آگاه است».
علقمه میگوید: «او شخصی است که مصیبتی برایش پیش میآید و میداند که این مصیبت از جانب الله است، پس راضی و تسلیم میشود».
در صحیح مسلم از ابوهریره رضی الله عنه روایت است که رسول الله – صلی الله علیه و سلم – فرمودند: «دو چیز در میان مردم وجود دارد که این دو چیز برای مردم کفر است: ۱) سرزنش دیگران به خاطر اصل و نسبشان ۲) نوحهخوانی بر شخص مرده».
بخاری و مسلم به طور مرفوع از ابن مسعود روایت کردهاند که آن حضرت صلی الله علیه و سلم فرمودند: «هر کس بر صورت خود بزند و پیراهن را پاره کند و فریادهای جاهلیت را سر دهد، از ما نیست».
از انس روایت شده که رسول الله صلی الله علیه و سلم فرمودند: «هرگاه خدا نسبت به بندهاش ارادهی خیر داشته باشد، عقوبت و مجازاتش را در همین دنیا پیش میاندازد و هرگاه نسبت به بندهاش ارادهی شر داشته باشد، از او دست نگه میدارد تا همچنان گناه کند تا اینکه در روز قیامت، او را مجازات کند».
پیامبر صلی الله علیه و سلم میفرماید: «همانا بزرگی پاداش با بزرگی بلا و مصیبت است. همانا الله تعالی هرگاه افرادی را دوست بدارد، آنان را دچار بلا و مصیبت مینماید. کسی که به بلا و مصیبت [از جانب خدا] راضی است، خدا نیز از او راضی میشود و هرکس از بلا و مصیبت [ از جانب خدا ] ناراضی باشد، خدا نیز از او ناراضی میشود». ترمذی این حدیث را حسن دانسته است.