از ابوموسی رضی الله عنه از پیامبر اکرم صلی الله علیه وسلم روایت شده است که فرمود:
«عَلَى مُسْلِمٍ صَدَقَهٌ» قِیلَ: أَرَأَیْتَ إِنْ لَمْ یَجِدْ؟ قَالَ «یَعْتَمِلُ بِیَدَیْهِ فَیَنْفَعُ نَفْسَهُ وَیَتَصَدَّقُ» قَالَ قِیلَ: أَرَأَیْتَ إِنْ لَمْ یَسْتَطِعْ؟ قَالَ: «یُعِینُ ذَا الْحَاجَهِ الْمَلْهُوفَ» قَالَ قِیلَ لَهُ: أَرَأَیْتَ إِنْ لَمْ یَسْتَطِعْ؟ قَالَ: «یَأْمُرُ بِالْمَعْرُوفِ أَوِ الْخَیْرِ» قَالَ: أَرَأَیْتَ إِنْ لَمْ یَفْعَلْ؟ قَالَ: «یُمْسِکُ عَنِ الشَّرِّ، فَإِنَّهَا صَدَقَهٌ».[۱]
«صدقه بر هر مسلمان، فرض است».
گفت: اگر نیافت؟
فرمود: «با دست خود کار کند، هم به خود نفع برساند و هم با آن صدقه بدهد».
گفت: اگر قادر به کار نبود؟
فرمود: «نیازمند درماندهای را یاری کند».
گفت: اگر قادر به آن نبود؟
فرمود: «امر به کار نیک یا خیر کند».
گفت: اگر این کار را نیز انجام نداد؟
فرمودند: «از بدیها بپرهیزد که آن نیز صدقه است».
[۱]– بخاری، ۵۵۶۳ و مسلم، ۱۶۷۶٫