شیخ الاسلام ابن تیمیه رحمه الله
عبادت سه رکن دارد که با جمع شدن آن سه با همدیگر، عبادت شرعًا تحقق می یابد و آن سه رکن عبارتند از:
{محبّت، خوف و رجاء}.
مَدَارِجُ السَّالِکِینَ بَیْنَ مَنَازِلِ إِیَّاکَ نَعْبُدُ وَإِیَّاکَ نَسْتَعِینُ لِـ(ابْنِ قَیِّم الْجَوْزِیَّه) ج ۱/ ص ۲۰۳٫
ابن القیم رحمه الله می فرماید:
اگر عملی خالصا برای خدا صورت گیرد اما بر طبق تعریف و خواسته ی شارع صورت نپذیرد و با بدعت همراه باشد، آن عمل ارزشی ندارد:
و قال ابن القیّم رحمه اللّه تعالى: «العمل بغیر إخلاص ولا اقتداء کالمسافر یملأ جرابه رملا ینقله ولا ینفعه.
امام ابن قیم رحمه الله فرمود: عمل بدون اخلاص و مخالف سنت همچون مسافری است که کیسه ای پر از شن با خود حمل میکند که سودی برایش ندارد.
الفَــــــــــوَائِــــــــــد لِـــــ {الإمام ابْنِ القَیِّــــــم الجَوزِیِّهِ }ص ۶۷٫
لا یقبل قول و عمل إلا بنیه، ولا یقبل قول و عمل ونیه إلا بموافقه السنه .
هیچ وقت عمل وگفتاری قبول نمیشه بدون نیت و همچنین هیچ گفتاری وعملی ونیتی پذیرفته نمیشه بدون موافقت سنت.
شَــــــــــرح أصُول إعتِــــقاد أهْل السُّــــــــــنَّــــــــــهِ وَالجَماعَه مِن الکِـــتاب وَالسُّنَّــــــــه وَإجماعِ الصَّحَابه والتَّــــابعینَ وَمِنْ بعدِهم :لِـــــ{الامامُ الحافظ ابِی القاسِم اللالکائی}
[ج ۱ ص ۶۴].