ارکان ایمان به اسماء الحسنی

ایمان داشتن به تمام آن اسم ها.

ایمان آوردن به معانی و مفاهیمی که اسم بر آن دلالت می کند.

باور داشتن به پیامد های وابسته به اسم.

نکاتی مهم در رابطه با ایمان به اسماء و صفات:

وقتی از امام مالک ( رحمه الله ) در مورد کیفیت استوای پروردگار در این آیه سوال شد که می فرماید :
( الرَّحْمَٰنُ عَلَى الْعَرْشِ اسْتَوَىٰ )طـه (۵) (خداوند) رحمان (است که) بر عرش قرار گرفته است. امام مالک در جواب فرمود : (( الاستواء معلوم و الکیف مجهول و الایمان به واجب و السوال عنه بدعه )) حلیه الاولیاء ج ۶ ص ۳۲۵.
استوا و ایستادن معلوم ، ولی کیفیت آن مجهول است ، و ایمان بدان واجب و سوال از آن بدعت است.
امام احمد ( رحمه الله ) می فرماید : (( خداوند را با همان اسماء و صفاتی توصیف کنید که خود را بدان ها توصیف نموده است و هر آنچه را خداوند از خود نفی نموده است ، از او نفی نمائید )).

نعیم بن حماد شیخ و استاد امام بخاری چنین می فرماید : (( هرکس خدا را به چیزی از مخلوقاتش تشبیه کند ، کفر ورزیده است و هر کس صفتی را انکار کند که خداوند خود را بدان توصیف نموده است ، کفر ورزیده است . اما بیان آنچه خدا و رسولش (( الله )) را بدان ها توصیف نموده اند ، تشبیه نیست )).