وب سایت اختصاصی اهل سنت و جماعت ایران زمین
چنان که جایگاهی برای علمای اصحاب نمی شناختند و منزلتی برای آنها قائل نبودند، بلکه اقوال آنها را رد کرده و نمی پذیرفتند و از آنها برائت جسته و بلکه تکفیرشان کردند و خون و اموال شان را حلال دانستند. درحالی که اگر قدر و منزلت صحابه را می شناختند، از فساد انحراف و مفاسد غلو و افراط سالم می ماندند.
براستی هدایت انسان وابسته به تمسک وی به کتاب و سنت می باشد. و تمسک به کتاب و سنت وابسته به اقتدا به اهل علم می باشد؛ کسانی که به کتاب و سنت عالم باشند. از این رو نیاز مردم به علما بسیار ضروری است. امام احمد رحمه الله می گوید: «مردم بیش از خوراکی های و نوشیدنی ها نیازمند علم هستند، چرا که دو یا سه بار در روز به خوراکی و نوشیدنی نیاز دارند اما تمام وقت به علم نیازمند می باشند.»[۱]
امام آجری می گوید: «بسیاری از مردم نمی دانند چگونه فرائض را به جای آورند و از امور حرام دوری کنند و نمی دانند چگونه الله را عبادت کنند مگر با وجود علما؛ و چون علما فوت شدند، مردم سرگردان و سردرگم خواهند شد و اینچنین با فوت آنها علم کهنه شده و جهل و نادانی آشکار می شود.»[۲]
کسی که علم را از علما دریافت نمی کند، دچار انحراف می شود که غالبا معذور به جهل می باشد. اما این جهل، عذر او را توجیه نمی کند چرا که جهل انسان، او را از تبعاتی چون خطا و انحراف مصون نمی دارد. بلکه چون نسبت به مساله ای جاهل است، باید در آن مورد از اهل علم سوال کند.
[۱] – اعلام الموقعین، ابن قیم: ۲/۲۵۷
[۲] – اخلاق العلماء، ص: ۹۶