ارتباط سنّت با قرآن کریم، به چهار صورت است (۲)

ارتباط سنّت با قرآن کریم، به چهار صورت است (۲)

سنّت به عنوان فرعی از یک اصل ثابت در قرآن است:

مانند منع فروش میوه­ها پیش از رسیدن آن‎ها؛ پیامبر r پس از هجرت به مدینه، دیدند که کشاورزان میوه­هایی را قبل از رسیدن و پخته­شدن، خرید و فروش می­کنند و از مقدار و خوبی آنچه فروخته می­شد، آگاهی نداشتند. اندکی قبل از چیدن میوه­ها، در بسیاری اوقات، حوادث ناگهانی و نامطلوب منجر به کشمکش و درگیری میان خریداران و فروشندگان می­شد؛ حوادثی مانند سرمای شدید یا نوعی بیماری که باعث نابودی شکوفه­ها و تباهی میوه­ها می­گشت. بنابراین رسول الله rاین نوع معامله را تا زمانی که میوه­ها نرسیده باشند، حرام و ممنوع اعلام کرده[۱] و فرمودند: «أَرَأَیْتَ إِذَا مَنَعَ اللَّهُ الثَّمَرَهَ، بِمَ یَأْخُذُ أَحَدُکُمْ مَالَ أَخِیهِ»[۲]؛ «به نظر تو [شما]، اگر الله تعالی میوه را ندهد [و از بین ببرد]، کسی از شما مال برادرش را در برابر چه چیزی می­گیرد؟!» این سخن و حکم، فرعی از یک اصل بزرگ در قرآن کریم است که الله متعال می­فرماید:

﴿یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا لَا تَأْکُلُوا أَمْوَالَکُم بَیْنَکُم بِالْبَاطِلِ إِلَّا أَن تَکُونَ تِجَارَهً عَن تَرَاضٍ مِّنکُمْ﴾ [النّساء: ۲۹]

«ای کسانی‌ که ایمان آورده‌اید! اموال یکدیگر را به باطل [و از راه‌های نامشروع] نخورید، مگر اینکه تجارتی با رضایت شما [انجام گرفته] باشد».

[۱]– فتح الباری، ابن حجر، ج ۵، ص ۲۹۸٫

[۲]– همان، ص ۳۰۲٫