وب سایت اختصاصی اهل سنت و جماعت ایران زمین
«اللَّهُمَّ إِنَّکَ خَلَقْتَ نَفْسِیْ وَأَنْتَ تَوَفَّاهَا، لَکَ مَمَاتُهَا وَمَحْیَاهَا، إِنْ أَحْیَیْتَهَا فَاحْفِظْهَا، وَإِنْ أَمَتَّهَا فَاغْفِرْ لَهَا، اللَّهُمَّ إِنِّیْ أَسْأَلُکَ الْعَافِیَهَ»
«بار الها! تو جان مرا آفریدى، و تو آن را دوباره پس می‌گیرى، مرگ و زندگى آن بدست تو است. الهى! اگر زنده اش نگهداشتى، از او محافظت کن، و اگر آن را میراندى، پس مورد آمرزش قرار ده. الهى! من از تو عافیت می‌خواهم».
زمانى که رسول الله صلی الله علیه وسلم می‌خواست بخوابد، دست راستش را زیر گونه‌اش قرار می‌داد و این دعا را سه بار می‌خواند:
«اللَّهُمَّ قِنِیْ عَذَابَکَ یَوْمَ تَبْعَثُ عِبَادَکَ»(
«الهى! روزى که بندگانت را حشر می‌کنى، مرا از عذابت نجادت ده». [سه مرتبه خوانده می‌شود].
«بِاسْمِکَ اللَّهُمَّ أَمُوْتُ وَأَحْیَا»
«خـدایا! با نـام تـو مى‌میرم (مى‌خوابم) و با نـام تـو زنده می‌شوم [بیدار می‌شوم]».
«سُبْحَانَ اللهِ [۳۳], وَالْحَمْدُ ِللهِ [۳۳], وَاللهُ أَکْبَرُ [۳۴]»
«اللَّهُمَّ رَبَّ السَّمَوَاتِ السَّبْعِ وَرَبَّ الْعَرْشِ الْعَظِیْمِ، رَبَّنَا وَرَبَّ کُلِّ شَیْءٍ، فَالِقَ الْحَبِّ وَالنَّوَى، وَمُنْزِلَ التَّوْرَاهِ وَاْلإِنْجِیْلِ وَالْفُرْقَانِ، أَعُوْذُ بِکَ مِنْ شَرِّ کُلِّ شَیْءٍ أَنْتَ آخِذٌ بِنَاصِیَتِهِ. اللَّهُمَّ أَنْتَ اْلأَوَّلُ فَلَیْسَ قَبْلَکَ شَیْءٌ، وَأَنْتَ الآخِرُ فَلَیْسَ بَعْدَکَ شَیْءٌ، وَأَنْتَ الظَّاهِرُ فَلَیْسَ فَوْقَکَ شَیْءٌ، وَأَنْتَ الْبَاطِنُ فَلَیْسَ دُوْنَکَ شَیْءٌ، اقْضِ عَنَّا الدَّیْنَ وَأَغْنِنَا مِنَ الْفَقْرِ»
«الهى! پروردگار آسمانها و زمین، و پروردگار عرش بزرگ، پروردگار ما و همۀ چیز، شکافندۀ دانه و هسته، و فرود آورندۀ تـورات و انجـیل و فـرقان، از شرّ هـر آنچـه که پیشانی‌اش در دست تو است به تو پناه می‌برم. الهى! توئى اول، قبل از تو چیزى نیست. و توئى آخر، بعد از تو چیزى نیست. تو آشکارى، و هیچ چیز آشکارتر از تو نیست. تو پنهانى، و هیچ چیز پنهان تر از تو نیست. الهى! وام¬هاى ما را ادا کن، و ما را از تنگدستى به غنا و توانگرى برسان».
«الْحَمْدُ ِللهِ الَّذِیْ أَطْعَمَنَا وَسَقَانَا، وَکَفَانَا، وَآوَانَا، فَکَمْ مِمَّنْ لاَ کَافِیَ لَهُ وَلاَ مُؤْوِیَ»
«تمام ستایش ها خدائى راست که ما را خورانید و نوشانید، و تمام امور را کفایت کرد و به ما جاى پناه داد، براستى که چقدر از مردم هستند که هیچ گونه مددکار و پناه دهنده‌اى ندارند».
«اللَّهُمَّ عَالِمَ الْغَیْبِ وَالشَّهَادَهِ فَاطِرَ السَّمَوَاتِ وَاْلأَرْضِ، رَبَّ کُلِّ شَیْءٍ وَمَلِیْکَهِ، أَشْهَدُ أَنْ لاَ إِلَهَ إِلاَّ أَنْتَ، أَعُوْذُ بِکَ مِنْ شَرِّ نَفْسِیْ، وَمِنْ شَرِّ الشَّیْطَانِ وَشِرْکِهِ، وَأَنْ أَقْتَرِفَ عَلَى نَفْسِیْ سُوْءاً، أَوْ أَجُرَّهُ إِلَى مُسْلِمٍ»
(ترجمه آن در حدیث ۸۵/۱۱ بیان شد).
– یقْرَأُ ﴿الٓمٓ١ تَنزِیلُ ٱلۡکِتَٰبِ …﴾ (سوره السَّجْدَه) و
﴿تَبَٰرَکَ ٱلَّذِی بِیَدِهِ ٱلۡمُلۡکُ …﴾ (سوره المُلک)
«سوره‌هاى ﴿الٓمٓ١ تَنزِیلُ ٱلۡکِتَٰبِ …﴾ (سورۀ السَّجْدَه) و﴿تَبَٰرَکَ ٱلَّذِی بِیَدِهِ ٱلۡمُلۡکُ …﴾ (سورۀ المُلک) را بخواند».
«اللَّهُمَّ أَسْلَمْتُ نَفْسِیْ إِلَیْکَ، وَفَوَّضْتُ أَمْرِیْ إِلَیْکَ، وَوَجَّهْتُ وَجْهِیْ إِلَیْکَ، وَأَلْجَأْتُ ظَهْرِیْ إِلَیْکَ، رَغْبَهً وَرَهْبَهً إِلَیْکَ لاَ مَلْجَأَ وَلاَ مَنْجَا مِنْکَ إِلاَّ إِلَیْکَ، آمَنْتُ بِکِتَابِکَ الَّذِیْ أَنْزَلْتَ وَبِنَبِیِّکَ الَّذِیْ أَرْسَلْتَ»
«بار الها! جانم را به تو سپردم، و کار خود را به تو تفویض نمودم، و چهره‌ام را به سوى تو گرداندم، و به تو اتّکا کردم، در حالى که به نعمتهاى تو امیدوارم و از عذابت بیم ناکم، به جز تو پناهگاهى و جاى نجاتى ندارم. الهى! به کتابى که تو نازل فرمودى، و به پیامبرى که تو مبعوث کردى، ایمان آوردم».