الف- اذان گفتن: از جمله اعمالی که کفّاره گناه انسان میشود، اذان است. ابوهریره از رسول الله روایت میکند که ایشان فرمود:«الْمُؤَذِّنُ یُغْفَرُ لَهُ مَدَى صَوْتِهِ وَیَشْهَدُ لَهُ کُلُّ رَطْبٍ وَیَابِسٍ» [ابوداود وابنخزیمه والنسائی] موذن به اندازهای که صدایش پیش برود از گناهانش بخشیده میشود و هر تَر و خشکی (موجود جاندار و بیجانی) به نفع او گواهی و شهادت میدهد.ودر روایت امام احمد « یُغْفَرُ لِلْمُؤَذِّنِ مُنْتَهَى أَذَانِهِ وَیَسْتَغْفِرُ لَهُ کُلُّ رَطْبٍ وَیَابِسٍ سَمِعَهُ »[صحیح الترغیب] موذن به اندازهای که صدای اذانش پیش برود از گناهانش بخشیده میشود و هر تَر و خشکی (موجود جاندار و بیجانی) که صدایش را بشنود، برای او طلب مغفرت میکند.
ب- ذکر بعد اذان: « هر کس بعد از اذان «أَشْهَدُ أَنْ لاَ إِلَهَ إِلاَّ اللَّهُ وَحْدَهُ لاَ شَرِیکَ لَهُ وَأَنَّ مُحَمَّدًا عَبْدُهُ وَرَسُولُهُ, رَضِیتُ بِاللَّهِ رَبًّا وَبِمُحَمَّدٍ رَسُولاً وَبِالإِسْلاَمِ دِینًا» بگوید،گناه او بخشده میشود.» [مسلم]