اذان

اذان اعلام فرا رسیدن وقت نماز با الفاظی مخصوص است[۱] و حکم آن واجب است.
از مالک بن حویرث روایت است : پیامبر صلی الله علیه وسلم فرمود : (إذا حضرت الصلاه فلیؤذن لکم أحدکم و لیؤمکم أکبرکم)[۲] «هنگامی که وقت نماز فرا رسید یکی از شما أذان بگوید و بزرگترین شما امامت کند». پیامبر صلی الله علیه وسلم به گفتن اذان دستور داده است و امر همچنانکه معلوم است برای وجوب است.
:ok_hand:از انس روایت است : (أن النبی صلی الله علیه وسلم کان إذا غزا بنا قوما لم یکن یغزو بنا حتی یصبح و ینظشر، فإن سمع أذانا کف عنهم، و إن لم یسمع أذانا أغار علیهم)[۳] «هرگاه پیامبر صلی الله علیه وسلم با ما به جنگ قومی می‌رفت تا فرا رسیدن صبح نمی‌جنگید و نگاه می‌کرد اگر أذانی می‌شنید دست نگه می‌‌داشت و اگر أذانی نمی‌شنید بر آنها شبیخون می‌زد».

[۱]) فقه السنه (۹۴/۱).
[۲]) متفق علیه : خ (۶۳۱/۱۱/۲)، م (۶۷۴/۴۶۵/۱).
[۳]) متفق علیه : خ (۶۱۰/۸۹/۲)، این لفظ بخاری است.