داوود طائی که یکی از شاگردان امام ابوحنیفه(رح) بود فرموده است:
مدت بیست سال در خدمت امام ابوحنیفه(رحمه الله) بودم در این مدت در موقعیتهای مختلف در میان مردم و هنگام آرامش و استراحت ، در رفتار و حرکات وی نگریستم ، هیچ گاه ندیدم امام عمّامه از سر بردارد یا پایش را دراز کند ، روزی به وی عرض کردم سرورم هنگام استراحت است ، اگر عمّامه تان را بر دارید یا پایتان را اندکی دراز کنید ، چه می شود ؟
فرمود رعایت ادب و شرم و حیا از خداوند متعال ، در این مواقع سزاوارتر است.