ادامه زندگی و موفقیت نتیجه دعوت بر اصلاح فقه میباشد (۲)

همانطورکه درگذشته علماء امامان بزرگ، مجتهدان و محققان بزرگی وجود داشته‌اند، امکان بودن آن‌ها امروز و فردا و پس فردا هم، وجود دارد، ولی به شرطی که ما راهی را طی کنیم که امامان و علمای گذشته ما طی کرده‌اند، و این ه همان راه و روشی است که دعوتگران سنّت، پیشگامان، جلوه داران پرچم اسلامی جدید انتخاب نموده و در پیش گرفته‌اند – و ان شاءالله – که چنین چیزی ناممکن نیست و هیچ کس با این روش، نظر و فکر مخالفت نمی‌کند مگر آنان که از فرط تنبلی خود را به مردن زده‌اند و کسانی که ضعف و ناتوانی را پیشه خود ساخته و آشوبگران فتنه انگیز و متعصبان سخت وخشن و بی‌تفاوت. هماناخداوند باب اجتهاد را باز کرده است، و هیچکس و هیچ قدرتی نمی‌تواند آن را تعطیل کرده سد راه آن قرار گیرد. همانا تاریخ گواه است بر اینکه تا زمانیکه اجتهاد و مجتهد در بین مسلمانان وجود داشت، مسلمانان در اوج عزت، سربلندی و بزرگواری بسر می‌بردند، و هرگاه باب اجتهاد را بستند و مانع کسانی که شایستگی اجتهاد را داشتند، شدند، جهل و نادانی، ضعف و سستی و عقب ماندگی آنان را فراگرفت و علاوه بر این‌ها دشمن بر آنان تسلّط پیدا کرد وذلت وخواری را نصیبشان گردانید. بحقیقت خیر و نیکی و هدایت در هر برهه از زمان وجود داردوخداوند تبارک و تعالی خود را متعهد کرده است به بودن و وجود داشتن علمای مخلص و اهل عمل در امت اسلامی، همانطور که نبی اکرمص صراحتاً به این موضوع اشاره می‌فرماید:

«لاَ تَزَالُ طَائِفَهٌ مِنْ أُمَّتِى قَائِمَهً بِأَمْرِ اللَّهِ لاَ یَضُرُّهُمْ مَنْ خَذَلَهُمْ أَوْ خَالَفَهُمْ حَتَّى یَأْتِىَ أَمْرُ اللَّـهِ وَهُمْ عَلَى ذَلَکَ».[۱]

[همیشه گروهی از امت من وجود دارند که اوامر الله را بطور کامل به اجرا در می‌آورند کسانی که آنان را نومید و مإیوس و یا با آنان مخالفت و ضدیت می‌کنند نمی‌توانند هیچ ضرر و زیانی به آنان برسانندوتا روز قیامت بر این حالت و وضعیت باقی خواهند ماند].

چه چیزی می‌تواند شرعاً و عقلاً برای بوجود آوردن مجتهدین جدید، مانع ما باشد، و اینکه ما فضا و زمینه مناسب برای نهضت علمی و قانون گذاری بزرگ در این عصر و زمان فراهم سازیم؟ اعتقاد به اینکه علم و فضیلت و برتری و اجتهاد فقط مخصوص گذشته گان بوده و باب اجتهاد تعطیل وکلید آن گم شده و در دریا انداخته شده، و همانا متأخرین فقط باید مقلد و دنباله رو آنچه را که از گذشته گانمان گفته‌اند، باشند، گفته‌هایی خرافی، بیهوده و باطل بوده و اعتقادی اشتباه و گمراهی آشکاری است، بلکه انحطاط و عقب افتادگی و جمود فکری و مرگی که می‌گوئیم، این است و این طرز فکر، محدود کردن وسعت رحمت خداوند تبارک وتعالی است. زیرا اجتهاد، همان درک و فهم و شناخت از الله و رسول خدا است، واین رحمت وسیع و نعمت بزرگی است از جانب الله – جل جلاله – در این رابطه نسبت به مسلمانان دریغ نکرده و مضایقه نکرده است. بلکه اجتهاد استفاده عملی از قرآنی است که خدواند آن را حفظ کرده و نسبت به این امر بر بندگان خود منّت نهاده است:

﴿إِنَّا نَحۡنُ نَزَّلۡنَا ٱلذِّکۡرَ وَإِنَّا لَهُۥ لَحَٰفِظُونَ ٩﴾ [الحجر: ۹]. «همانا ما قرآن را نازل کرده‌ایم و خود حافظ آن هستیم»

۱- متفق علیه.