خدمتکار و همراه پیامبر صلی الله علیه وسلم، انس رضی الله عنه اخلاق بزرگوارانهاش را چنین توصیف میکند و میگوید:
«لَمْ یکُنْ رَسُولُ اللهِ صَلَّى اللهُ عَلَیْهِ وَسَلَّمَ فَاحِشاً وَلَا لَعَّانًا وَلَا سَبَّابًا. کَانَ یقُولُ عِنْدَ الْمَعْتَبَهِ».[۱]
«رسول الله صلی الله علیه وسلم به زبان، لعنتگر و ناسزاگو نبود، در وقت سرزنش میگفت: او را چه شده است پیشانیاش خاکی باد»![۲]
[۱]– بخاری، ۵۵۸۶٫
[۲]– در تفسیر این عبارت گفته شده است: منظور پیامبر دعا برای سجدهی زیاد وی است که در این هدایت و صلاح اوست.