وب سایت اختصاصی اهل سنت و جماعت ایران زمین
رسول خدا فرمودند: «دَخَلَتِ امْرَأَهٌ النَّارَ فِی هِرَّهٍ رَبَطَتْهَا، فَلَمْ تُطْعِمْهَا، وَلَمْ تَدَعْهَا تَأْکُلُ مِنْ خَشَاشِ الأَرْضِ حَتَّى مَاتَتْ»:[۱] «زنی به خاطر بستن گربه ای وارد دوزخ شد. چون آن را حبس کرده و نه به او غذا می داد و نه او را رها می کرد که از حشرات زمین بخورد تا اینکه مرد».
رسول خدا صلی الله علیه و سلم فرمود: «بَیْنَمَا رَجُلٌ یَمْشِی بِطَرِیقٍ، اشْتَدَّ عَلَیْهِ العَطَشُ، فَوَجَدَ بِئْرًا فَنَزَلَ فِیهَا، فَشَرِبَ ثُمَّ خَرَجَ، فَإِذَا کَلْبٌ یَلْهَثُ، یَأْکُلُ الثَّرَى مِنَ العَطَشِ، فَقَالَ الرَّجُلُ: لَقَدْ بَلَغَ هَذَا الکَلْبَ مِنَ العَطَشِ مِثْلُ الَّذِی کَانَ بَلَغَ بِی، فَنَزَلَ البِئْرَ فَمَلَأَ خُفَّهُ ثُمَّ أَمْسَکَهُ بِفِیهِ، فَسَقَى الکَلْبَ فَشَکَرَ اللَّهُ لَهُ فَغَفَرَ لَهُ؛ قَالُوا: یَا رَسُولَ اللَّهِ، وَإِنَّ لَنَا فِی البَهَائِمِ أَجْرًا؟ فَقَالَ: «نَعَمْ، فِی کُلِّ ذَاتِ کَبِدٍ رَطْبَهٍ أَجْرٌ»:[۲] «روزی مردی در مسیر راه به شدت تشنه شد. وارد چاهی شد و از آن آب نوشید. چون از چاه بیرون آمد سگی را دید که از شدت تشنگی زبانش بیرون آمده و خاک می خورد. (با خود) گفت: این سگ به همان اندازه تشنه است که من تشنه بودم. (دوباره وارد چاه شد) موزه اش را پر از آب کرد و به دهان گرفت و از چاه بالا آمد و به سگ آب داد. پس خداوند از عمل وی قدردانی کرد و گناهانش را بخشید. صحابه گفتند: ای رسول خدا، خداوند برای نیکی به حیوانات هم به ما پاداش می دهد؟ رسول خدا صلی الله علیه و سلم فرمود: «نیکی به هر موجود زنده ای ثواب دارد».
و از شداد بن اوس روایت است که رسول خدا صلی الله علیه و سلم فرمودند: «إِنَّ اللَّهَ مُحْسِنٌ یُحِبُّ الْإِحْسَانَ إِلَى کُلِّ شَیْءٍ، فَإِذَا قَتَلْتُمْ فَأَحْسِنُوا الْقِتْلَهَ، وَإِذَا ذَبَحْتُمْ فَأَحْسِنُوا الذَّبْحَ، وَلْیُحِدَّ أَحَدُکُمْ شَفْرَتَهُ، وَلْیُرِحْ ذَبِیحَتَهُ»:[۳] «خداوند نیکوکار است و نیکی در مورد هر چیزی را دوست دارد. پس هرگاه کشتید، به بهترین صورت بکشید و چون ذبح نمودید، به نیکی ذبح کنید. و باید یکی از شما چاقویش را تیز کند و ذبیحه ی خود را راحت کند».
[۱] – مسند احمد: ۷۵۴۷؛ بخاری: ۳۳۱۸؛ مسلم: ۶۸۴۵
[۲] – مالک: ۹۳۳؛ مسند احمد: ۸۸۷۴؛ بخاری: ۶۰۰۹؛ مسلم: ۵۹۹۶
[۳] – طبرانی فی الکبیر: ۶۹۷۵؛ و آلبانی در صحیح الجامع: ۸۰۵ و الارواء: ۲۴۷۶ آن را صحیح دانسته است.