احکام قنوت در رمضان

برخی از ائمه‌ی مساجد در ماه رمضان دعای قنوت را کوتاه و برخی طولانی می‌خوانند؛ کدام صحیح است؟

الحمدلله،

صحیح این است که در دعا از افراط و تفریط پرهیز شود، بنابراین اطاله‌ی بیش از حد که موجب مشقت بر مردم گردد ممنوع است، زیرا هنگامی که معاذ رَضِیَ اللَّهُ عَنْهُ در میان قومش نماز را طولانی کرد، رسول الله صَلَّى اللَّهِ عَلَیْهِ وَآلِهِ وَسَلَّمَ چنان خشمگین شد که در هیچ یکی از سخنرانی‌هایش به این اندازه خشمگین نشده بود. و به معاذ رَضِیَ اللَّهُ عَنْهُ گفت: «یَا مُعَاذُ أفَتَّانَ أنْتَ» بخاری (۷۰۱، ۷۰۵، ۶۱۰۶)، و مسلم (۴۶۵)

«ای معاذ مگر فتنه‌گر هستی»

پس روش مناسب این است که امام به الفاظ و کلماتی که در حدیث در مورد قنوت وارد  شده بسنده کند و اگر بر مقتدیان سخت نباشد می‌تواند اضافه بر آن دعا کند. شکی نیست که طولانی کردن دعا بر مردم و خصوصاً بر افراد ضعیف و ناتوان سخت است و برخی از مردم دارای کار و حرفه می‌باشند (و کارشان را رها ساخته و به مسجد آمده‌اند) و دوست ندارند که پیش از امام منصرف شوند و در عین حال ادامه‌ی دعا با امام بر آنها سخت است. نصیحت من به برادران ائمه این است که حد وسط را رعایت نمایند و همچنین شایسته است که گاهی این دعا ترک داده شود تا عوام الناس نپندارند که این دعا واجب است.

شیخ ابن عثیمین- کتاب الدعوه (۵)، (۲/۱۹۸، ۱۹۹)