اگر روزهدار در روز رمضان از روی فراموشی چیزی بخورد یا بنوشد یا همبستری کند، روزهاش صحیح است و گناهی بر او نیست. و اگر در حالت روزه در خواب محتلم شود، روزهاش صحیح است و باید غسل کند و گناهی بر او نیست.
و کسیکه بیمار باشد و روزه گرفتن برای او مشکل و بلکه ضرر داشته باشد، در اینصورت روزه گرفتن بر او حرام است. و پس از بهبودی و باز یافتن سلامتی، قضایی آن را به جای آورَد.
افضل این است که مسلمان همیشه از حدث اکبر پاک باشد اما برای روزهدار تاخیر غسل جنابت و غسل حیض و نفاس تا طلوع فجر جایز است. و روزه وی صحیح میباشد.
و کسیکه قصد سفر دارد از امتیازات شریعت برای مسافر استفاده نکند تا اینکه از آبادی شهر فاصله بگیرد. و برای کسیکه قصد مسافرت در رمضان دارد و نیت افطار در سفر دارد، سنت این است که افطار نکند مگر زمانی که از آبادی شهر فاصله گرفته و دور شود.
و اگر هواپیما قبل از غروب خورشید به آسمان بلند شد و پرواز کرد، برای روزهدار جایز نیست که افطار کند تا اینکه خورشید غروب کند. و هرکس با این تصور چیزی بخورد که هنوز شب است اما مشخص شود، هنگام غذا خوردنِ وی، روز بوده است، یا اینکه با این تصور افطار کرده باشد که گویا خورشید غروب کرده و وقت مغرب داخل شده است، اما مشخص شود که هنوز غروب نشده بود، روزهی وی صحیح است و قضایی بر وی لازم نیست.
و هرکس به خاطر مصلحت دیگری عمدا افطار کند و روزهاش را بشکند، مثلا برای نجات دادن انسانی که در حال غرق شدن است یا خاموش کردن آتش و …؛ اجر و پاداش بزرگی دارد و فقط لازم است که قضای آن روز را به جای آورد و گناهی بر او نیست.